Αχ και να ήταν μόνο αυτό... Ας όψεται, ας πούμε ότι πάντα κρατάμε μια πισινή, με την καλή έννοια, μέχρι να γνωρίσουμε τον άλλον. Και μετά απλά να φτάσουμε σε αυτό το στάδιο που έλεγε τις προάλλες η Λένα, να γνωρίζουμε οτν άλλον τόσο καλά που να εκπλησσόμαστε μόνο ευχάριστα όταν εκπλησσόμαστε.