#5,Άλλο το προστατεύω τον εαυτό μου από άσκοπες ταλαιπωρίες και άλλο το είμαι καχύποπτη και είναι οικογενειακή παράδοση. Αλλά από τα λεγόμενα σας δεν μου φαίνεται ο λόγος που τον απορρίψατε (γιατί τον απορρίψατε πρώτη) ήταν ότι θα σας 'έτρωγε την περιουσία'. Προς θεού, ζείτε στον 19ο αι. όπου η περιουσία της γυναίκας περνούσε στα χέρια του άνδρα; Αν σας ζητούσε δανεικά μετά από λίγο καιρό γνωριμίας θα καταλάβαινα το λόγο της ανησυχίας σας (και θα μπορούσατε να αρνηθείτε), αλλιώς πως θα μπορούσε να σας εκμεταλλευτεί οικονομικά; Να πλαστογραφήσει την υπογραφή σας, να σας ζητήσει να μπείτε εγγυήτρια; Έγιναν τέτοιες νύξεις; Αν το μόνο που είπε ήταν η συγκατοίκηση τότε δεν υπήρξε σοβαρός λόγος ανησυχίας. Γνωρίζω ζευγάρια που άρχισαν να συζούν την δεύτερη εβδομάδα της γνωριμίας τους και είναι ακόμα μαζί και ζευγάρια που είναι μαζί αλλά ζουν χώρια μετά από χρόνια σχέσης και, σε μια περίπτωση, γάμου. Οπότε δεν υπάρχει ούτε εδώ συνταγή επιτυχίας. Αντί λοιπόν να ρωτάτε για τα κίνητρα του και την σοβαρότητα των αισθημάτων του η του χαρακτήρα του καλύτερα να στέλνατε ερώτηση για τη δική σας αντίδραση,, ως αντικείμενο του πόθου κάποιου, αλλά και για τα αντικρουόμενα συναισθήματα σας. Για την αγωνία που σας κατέκλυσε μόλις έπεσε το θέμα της συγκατοίκησης στο τραπέζι. Ξαφνικά ο εραστής συρρικνώθηκε στα μάτια σας. Το πάθος του μηδενίστηκε και το Υπερεγώ (οι γονεϊκές φιγούρες) επικράτησε. Έτσι ότι συναισθήματα είχατε γι' αυτόν πολύ σύντομα χρωματίστηκαν από καχυποψίες τόσο που καταφύγατε σε κακοτεχνες δικαιολογίες για να αποφύγετε το θέμα. Αντί να πείτε το, κατ'εμε, αυτονόητο ότι θα θέλατε να περάσετε λίγο χρόνο μαζί του όπως είστε τώρα, στο στάδιο της εξερεύνησης του αμοιβαίου πάθου σας. Η δικαιολογία που του ξεφουρνήσατε φυσικά του έκοψε τα πόδια. Το ότι αντέδρασε με τρόπο απόλυτο στην απόρριψη του από εσάς (μόνο αν ήταν ηλίθιος δεν θα έβλεπε ότι 'η ανιψιά' είναι μια χωρίς και τόση φαντασία χυλόπιτα) είναι απόλυτα αναμενόμενο σε όποια/ον έχει διαβάσει λίγη λογοτεχνία, λίγη θεωρία της ψυχανάλυσης και έχει δει και καμιά ταινία του Bergman για την απότομη κατάρρευση ερωτικών σχέσεων. Για όλες και όλους που αναρωτιούνται όπως η #5 γιατί μετά από τόσους όρκους αιώνιας αγάπης την έκοψε παντελώς από τη ζωή του, υπάρχει και ο Friar Laurence που λέει αυτό στον Romeo (Romeo and Juliet, Act II, scene VI)These violent delights have violent endsAnd in their triumph die, like fire and powder,Which, as they kiss, consume. The sweetest honeyIs loathsome in his own deliciousnessAnd in the taste confounds the appetite.Ούτε και εγώ θα σας απαντούσα στο τηλέφωνο (αλήθεια γιατί εξακολουθείτε να τον ψάχνετε; Διότι το μεγάλο πάθος ήταν σπουδαία ναρκισσιστική ένεση; Αλλά αυτά τα παιγνίδια δεν παίζονται χωρίς ρίσκο, δεν μπορείτε να κρατήσετε και την πίτα του γονεϊκού Υπερεγώ ολάκερη -έλεγχος της σεξουαλικότητας της κόρης με το να την μάθουμε ότι κανείς ποτέ δεν θα θέλει τίποτα από αυτήν εκτός από να την εξαπατήσει και να της φάει την περιουσία- και τον σκύλο φλογερό εραστή χορτάτο).
