Αγαπητή Τσάρλυ Μπράουν, Της έκανε πρόταση γάμου και της έδωσε δαχτυλίδι, που αυτή πήρε, τι δεν καταλαβαίνεις; Απλά, αυτή δε μας το' πε εξαρχής κι ευθέως. Γιατί το δέχθηκε; Τα πάντα σε μια σχέση καθορίζει όχι ένα δαχτυλίδι, αλλά η εμπιστοσύνη, αυτός πίστεψε ότι αυτή παίρνοντας το συμφωνούσε να' ναι μαζί, να συμβιώσουν, να παντρευτούν και πάει λέγοντας..κακό του κεφαλιού του, αυτή όμως του' πε δέχομαι υπό τον όρο να μη συμβιώσουμε άμεσα κλπ; Αυτή έκανε πίσω με την ανιψιά, διαψεύδοντας πλάγια και de facto αυτό που νόμισε αυτός, κι αυτός το πήρε ότι τον δούλευε..Αυτή θα ήταν θύμα, εάν δεν της άρεσε, αλλά αφού της άρεσε; Το πρόβλημά της ήταν εξαρχής άλλο, αυτό που' πε στην Α μπα..η υψηλή τιμή που έχει βάλει στον εαυτό της λόγω οικονομικής άνεσης/κοινωνικής προέλευσης. Μόνο που τα λεφτά τώρα είναι γι' αυτή βάρος..Η συμβουλή μου προς αυτήν: Εάν δεν μπορείς να εμπιστευθείς, μόνο αν βρεις έναν με την ίδια οικονομική επιφάνεια, θα' σαι ήσυχη ότι δε σ' έριξε. Περιοριστικό αλλά αληθινό.Υ.Γ. Γενικότερα, το δαχτυλίδι, ακόμη κι αν δεν είναι βέρα, δεν είναι για να πηγαινοέρχεται, είναι σοβαρή υπόθεση.