Κάπου εδώ βρήκα χώρο ν'απαντήσω στην Iris Pasmatica και να πω, πως όταν η "συχωρεμένη"(τι ηλίθια έκφραση, αλήθεια) η γιαγιά μου έμαθε με τη διαδικασία που περιέγραψες το όνομα του μπαμπά μου, σηκώθηκε άρρωστη απ'το κρεβάτι κι έτρεξε στην εκκλησία να πιάσει τον παππά, να προλάβει να χώσει τουλάχιστον σαν δεύτερο όνομα (που είναι κι αυτό που χρησιμοποιεί εν τέλει) το όνομα του αδικοσκοτωμένου αδερφού της. Τι εποχές κι αυτές.
