Δεν θα μείνω στο βιογραφικό του, ότι ήταν αυτός που ξεκίνησε την ομάδα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος ήδη από το 1995 (!), ότι έχει σώσει 1.200 ανθρώπινες ζωές σε ελλάδα και εξωτερικό, ότι έχει συλλάβει πάνω από 1.000 παιδόφιλους, ότι έχει βραβευθεί 3 φορές από το FBI (χώρια πόσες άλλες υποθέσεις εκβιασμών, απειλών κλπ έχει λύσει το τμήμα του).Δεν θα μείνω στην δημόσια εικόνα του και τις δράσεις του, ότι δηλαδή ήταν ένα πρόσωπο που απολάμβανε τον σεβασμό και την εκτίμηση των πολιτών όσο και διεθνών οργανισμών όπως η UNICEF και προσέδιδε στην αστυνομία ένα άλλο πρόσωπο, ελπιδοφόρο.Δεν θα μείνω στην λογική που λέει ότι όταν κάποιος έχει φτιάξει από το μηδέν οτιδήποτε και συνεχίζει να το λειτουργέι επιτυχημένα είναι ο καταλληλότερος να το συνεχίσει μέχρι τουλάχιστον να μην το θέλει πια ο ίδιος, καθώς γνωρίζει τα δεδομένα καλύτερα από τον καθένα και έχει την πείρα που δεν έχει κανένας άλλος.Για εμένα, το ασφαλέστερο κριτήριο για την αξία του είναι ότι αυτός ο άνθρωπος έμεινε σε αυτή τη θέση για 20+ χρόνια στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα που με κάθε αλλαγή κυβέρνησης ή ακόμα και Υπουργού, ξηλώνονται όλοι για να μπουν οι δικοί τους. Και όμως, κανένας δεν τόλμησε/θέλησε να τον αγγίξει 20 και πλέον χρόνια, όταν πέρασαν τόσες κυβερνήσεις και τόσοι υπουργοί. Η καταστροφική ελληνική πολιτική του βολέματος σεβάστηκε τουλάχιστον το έργο του και τον εξαίρεσε... μέχρι σήμερα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.Σε συνδυασμό με όσα άλλα έχουμε δει και ακούσει, αποδεικνύεται ότι πλέον έχει χαθεί κάθε όριο και κάθε μέτρο. Οι άνθρωποι πέρα από γραφικοί έχουν καταντήσει επικίνδυνοι σε κάθε τομέα. Και αν το γνωρίζαμε αυτό για την οικονομία, τώρα το διαπιστώνουμε και σε άλλους, απρόσμενους, τομείς.Βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα όχι πλέον για την χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση αλλά για την χειρότερη διαχρονικά κυβέρνηση.
