Περίπου.Στις μεγάλες του δόξες, ο Μάϊκλ Μουρ έσπασε τα ρεκόρ για ντοκιμαντέρ με το Bowling for Columbine, με εισπράξεις που έφτασαν τα 22 εκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ, και περισσότερα από τα διπλά στον υπόλοιπο κόσμο. Με την επόμενη του ταινία, το Farenheit 9/11, τα συνέτριψε όλα, κάνοντας, έναντι πενιχρού προϋπολογισμού, 22ο εκατομμύρια δολάρια, με 22 εκατομμύρια από αυτά στις ΗΠΑ ΜΟΝΟ το πρώτο σαββατοκύριακο. Στην πρώτη μέρα κυκλοφορίας σε DVD πούλησε περίπου 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Ατά δε γίνονται με ταινία τεκμηρίωσης και ήταν προφανές πως ο Μάϊκλ Μουρ δεν περιορίστηκε στα στενά όρια του είδους για να το πετύχει. Από εκεί και πέρα, η εισπακτική του πορεία είναι φθίνουσα, εν μέρει γιατί το πρόσωπο του είναι αναγνωρίσιμο και δεν μπορεί να έχει την πρόσβαση σε χώρους όπως θα ήθελε, ούτε να εκπλήξει κάποιον από τα υποψήφια θύματά του. Όπως προείπα, κάποιοι Αμερικανοί κριτικοί τον θεωρούν απλοϊκό εξυπνάκια που έχει μαγαρίσει ένα αξιοσέβαστο είδος, και κάποιοι άλλοι κρίνουν την κάθε ταινία του βάσει περιεχομένου, και όχι συγκριτικά με τους Έρολ Μόρις και τους Τζόσουα Οπενχάϊμερ αυτού του κόσμου. Για την τελευταία του ταινία, δυσκολεύτηκε πολύ να βρει διανομή (στις ΗΠΑ προβλήθηκ σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών) και δνε προκρίθηκε καν στα Όσκαρ, παρά τις γενικά ευνοϊκές κριτικές. Το επιπλέον πρόβλημα είναι οτι κανείς άλλος δεν πήρε τη σκυτάλη στο είδος που εφηύρε ο Μουρ.