Εδώ οφείλω να παραδεχτω πως έχεις δίκιο. Αλλα από την άλλη όταν αδειάζεις και δεν έχεις τίποτα είναι δύσκολο να πιστεψεις ξανά στον εαυτό σου και ακόμα πιο δύσκολο να στηριχτείς ξανά στα πόδια σου απο μόνος. Τότε είναι που χρειάζεσαι κάποιον να γίνει η "πατερίτσα" σου. Χρειάζεσαι κάποιον να πιστέψει σε σένα ώστε να πιστέψεις και συ στον εαυτό σου. Κακό πράγμα δεν λέω. Αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Οι περισσότεροι χρειάζονται κάποιο στήριγμα. Τυχεροί εκείνοι που θα τα καταφέρουν μόνοι τους και θα σηκωθουν ορθοί χωρίς να περιμένουν κάποιον να τους σηκώσει. Θέλει δύναμη πολύ κάτι τέτοιο.