Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Ένα πρόβλημα δεν λύνεται πάνω στο αποτέλεσμά του αλλά πάνω στη ρίζα του. Η Ευρώπη των λαών, που εκμεταλλεύεται πολιτικότατα το προσφυγικό, είναι η ίδια Ευρώπη που βοήθησε στη δημιουργία του. Και αν θέλουμε να μιλήσουμε και για τα δικά μας, ας θυμηθούμε την δήλωση του Βενιζέλου "να βομβαρδίσουμε τη Συρία". Απ' τη μιά έχεις τις ΗΠΑ που ό,τι δεν ελέγχουν το καταστρέφουν με τη λογική της "δημιουργικής καταστροφής" και την ελπίδα ότι το καινούριο που θα αναδυθεί (όποτε και όταν) θα είναι φιλικό προς τα συμφέροντά τους (5 failed states δημιούργησε μόνος τους ο Ομπάμα του Νόμπελ Ειρήνης) και από την άλλη μιά, με δική της ευθύνη, αποδυναμωμένη Ευρώπη που άγεται και φέρεται στο άρμα των ΗΠΑ και στα δικά της μικροπολιτικά συμφέροντα. Τα ανωτέρω δεν προδικάζουν λύση, φυσικά. Προδικάζουν όντως κατάρρευση (ήδη η Σέγκεν, πυλώνας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, είναι de facto αδρανής). Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι το προσφυγικό θα λειτουργήσει όντως απειλητικά κατά των εργατικών και κοινωνικών δικαιώματων των ευρωπαίων. Όχι γιατί είναι αναγκαίο αλλά διότι αυτό βολεύει κομμάτια των ελίτ που κυβερνούν. Η αποβιομηχανοποίηση και η παγκοσμιοποίηση πάντα είχαν ως όνειρο τις μετακινήσεις φθηνών (και απελπισμένων) εργατικών χεριών. Και οι ευρωπαϊοι πολίτες, που κάπου μέσα τους το νοιώθουν αυτό, αντιδρουν με τον μόνο τρόπο που καταννοούν. Εχθρικά και σε πολλές περιπτώσεις ρατσιστικά.
