Γενικώς συμφωνώ μαζί σου, προφανώς, με εξαίρεση δύο σημεία. Τις δύο πρώτες ερωτήσεις που κάνεις.1. Άλλο είναι να λέει ότι αν κάνει παιδί με προβλήματα θα το ρίξει στον Καιάδα, άλλο ότι δεν θέλει να κάνει ένα παιδί που ξέρει ότι έχει τεράστιες πιθανότητες να έχει προβλήματα. Και το παιδί θα υποφέρει και ναι, κι οι γονείς. Πολλές φορές δεν έχουμε πει στη στήλη ότι οι γονείς είναι άνθρωποι και δεν αποκτούν μαγικές υπερδυνάμεις με τη γέννηση του παιδιού; Θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα να μεγαλώσεις σωστά ένα παιδί, πόσω μάλλον με σοβαρά προβλήματα, και δνε τα έχουν όλοι.2. Το να θες το παιδί του συντρόφου σου είναι μια ολοκλήρωση του έρωτα, αλλά όχι ότι είναι και περίεργο να θες παιδί γενικώς. Το νιώθουν εκατομμύρια άνθρωποι. Αν μια γυναίκα έγραφε "40ρίζω, είμαι μόνη, φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω να αποκτήσω παιδί" θα της απαντούσαμε άραγε "η ουσία είναι να επιθυμείς τον καρπό κάποιου συγκεκριμένου, άρα αφού είσαι μόνη πώς γίνεται να επιθυμείς ένα παιδί γενικώς";Τέλος, μην κοροϊδευόμαστε. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν παιδιά επειδή θέλουν παιδιά. Κανείς δεν λέει: Είμαι τέλεια, δεν λείπει τίποτα από τη ζωή μου, αλλά θα κάνω ένα παιδί έτσι αλτρουιστικά, επειδή πρέπει. Το κάνουμε επειδή το θέλουμε στη ζωή μας (αλλιώς καλύτερα να μην κάνουμε). Από τη στιγμή που θα κάνουμε, πρέπει να βάζουμε μπροστά το δικό του συμφέρον. Αλλά η απόφαση της τεκνοποίησης λαμβάνει υπόψιν τις δικές μας ανάγκες, πρώτα.