#2 Επειδή και εγώ είμαι 25, αρχικά να σου πω ότι το πρόβλημα με τον έλεγχο από τους γονείς είναι πάρα πολύ συνηθισμένο στην ηλικία μας (ή ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες), από τη στιγμή που ακόμα μένουμε σπίτι. Και ναι ξέρω πόσο δύσκολο είναι να ανεξαρτητοποιηθείς αυτή τη χρονική περίοδο με το να βρεις δουλειά στην Ελλάδα και να φύγεις από το σπίτι σου, αλλά δεν είναι αυτή η μοναδική σου διέξοδος. Βασικά, αυτό που μου έκανε εμένα περισσότερο εντύπωση είναι το "μου απαγορεύουν να φύγω στο εξωτερικό για πάνω από ένα χρόνο". Δηλαδή θες να πεις, ότι θα σε βοηθήσουν για ένα χρόνο και μετά θα σε αναγκάσουν να γυρίσεις πίσω; Πως; Θα σου κόψουν την οικονομική βοήθεια; Εκεί είναι που πρέπει να πεις είμαι 25 χρονών, θα βρω δουλειά και θα συντηρώ τον εαυτό μου. Αν θες να κάνεις κάτι, απλά κάντο. Σταμάτα να περιμένεις την άδεια ή έγκριση από τους γονείς σου. Και μένα η μαμά μου δεν ήθελε ούτε να ακούσει στην αρχή ότι θα φύγω από την Ελλάδα και ναι στην αρχή μάλωσα κι εγώ αλλά από ένα σημείο και μετά είπα φτάνει, θα κάνω ότι θέλω, μπορεί είτε να το δεχτεί είτε όχι, αλλά δεν θα καθορίσει τι θα κάνω στη ζωή μου. Και τώρα ετοιμάζομαι να φύγω για το διδακτορικό μου, στο οποίο θα πληρώνομαι (οπότε δεν θα χρειάζομαι οικονομική στήριξη) και πρέπει να δεις πως περηφανεύεται. Καταλαβαίνω ότι για τους γονείς είναι σοκ έστω το να σκέφτεται το παιδί τους να μεταναστεύσει, γιατί το θέλουν κοντά τους και είναι λογικό, αλλά εσύ είσαι η συγγραφέας της ζωής σου και κανένας άλλος. Και επειδή ζητάς πρακτική λύση, για μένα μία είναι η λύση: ψάξε τις επιλογές σου, όλες, δουλειά ή σπουδές, Ελλάδα ή εξωτερικό, αποφάσισε ποιο δρόμο θες ΕΣΥ να ακολουθήσεις και προχώρα προς τα εκεί. Και όταν πλέον είναι όλα κανονισμένα, πηγαίνεις και λες: "αποφάσισα αυτό κι αυτό, το έψαξα και τώρα το κάνω". Ναι θα τους φέρεις προ τετελεσμένου και δε θα τους αρέσει σίγουρα, αλλά μεγάλο κορίτσι είσαι, ύψωσε το ανάστημα σου και άλλαξε αυτά που δεν σου αρέσουν. :)