#1 - #2 - #3Η ελληνικη οικογενεια ειναι ενα πολυσυζητημενο θεμα. Εχει υπερ, εχει και κατα.Το θεμα ειναι οτι οι γονεις οταν δινουν, ζητανε. Και τα παιδια οταν ζητανε, δινουν. Σαν 18-αρηδες (στην πλειοψηφια μας) «ζητησαμε» απο γονεις, χαρτζηλικι για καφε, χρηματα για τις σπουδες μας, χρηματα για το νεο κινητο, το πρωτο μας αυτοκινητο, τις μοντερνες μποτες, το ακριβο δερματινο. Μεγαλυτεροι (στην πλειοψηφια μας) «ζητησαμε» τα χρηματα για τον γαμο σε κτημα, την επιπλωση του σπιτιου και καποιες φορες ακομη και το ιδιο το σπιτι. Εννοειται οτι καποιοι απιατησαν και το παρτυ μετα τη βαφτιση του μικρου. Οταν απολυθηκαμε ισως να «ζητησαμε» οικονομικη βοηθεια, το ενοικιο του σπιτιου, τα εξοδα των παιδιων μας. Καποια «παιδια» ζουνε τα δικα τους παιδια απο τη συνταξη των γονιων τους. Μην πω για καποιους σημερινους 25-αρηδες που εχω ακουσει με τα αυτια μου να λενε «σιγα μην παω να δουλεψω για 500 ευρω, μου δινει η γιαγια χαρτζηλικι απο τη συνταξη».Η οικονομικη κριση μας εκανε πιο ευαλωτους στο να ζηταμε γιατι ετσι εχουμε μαθει: Ότι η ελληνικη οικογενεια στηριζει τα μελη της. Στα καλα και στα κακα. Και εμεις τα «παιδια» στηριζουμε τους γονεις μας. Ειτε οικονομικα ή συναισθηματικα ή όπως αλλιως χρειάζεται. Οταν μεγαλωνουν οι γονεις, ειμαστε διπλα τους και τους συμπαραστεκομαστε.Εαν πειτε όλα τα παραπανω σε ενα βορειοευρωπαιο συνομιλικό μας θα γελασει πολυ. Γιατί πολυ απλα οταν εγινε 18-20 εφυγε απο το σπιτι του, νοικιασε το δικο του που το πληρωνε μονος του, δουλευε ενω σπουδαζε, παντρευτηκε χωρις να απαιτησει χρηματα απο γονεις και παπουδες, αγορασε σπιτι με τα λεφτα της δουλειας του και πληρωνει μονος του το δανειο. Οταν ειχε πραγματικα αναγκη δεν γυρισε στους γονεις να ζητησει γιατι πολυ απλα δεν θα του εδιναν λογω κουλτουρας. Η’ μαλλον για να το πω πιο σωστα «θα του δάνειζαν». (Δεν θα ξεχασω μια αγγλιδα συμφοιτητρια μου που στα 18 της πληρωνε στους γονεις της ενοικιο για να συνεχισει να μενει στο δωματιο της στο οικογενειακο σπιτι!!!! ) Και οταν οι γονεις γερασουν, θα τους παει σε οικο ευγηριας και μπορει να κανει να τους δει και ενα χρονο. Η ανεξαρτησια εχει τα πλεονεκτημα της, εχει και τα μειονεκτηματα της.Μακαρι εμεις να μπορeσουμε να μεγαλωσουμε τα παιδια μας πιο ισορροπημενα, να βρεθουνε καπου στη μεση και να γινουν πιο ανεξαρτητα σε αυτό τον τομεα. Ελπιζω οι νεοτερες γενιες να το καταφερουν.
