@Σουβλίτσα - δεν αμφέβαλα ότι τα ξέρεις, αλλά μόνο τα ίδια τα παιδιά θα μπορέσουν να τα αλλάξουν αυτά τα πράγματα, όχι αλλάζοντας γνώμη στους γονείς, αλλά πατώντας πόδι. Και ο πιο ισχυρός κάμπτεται.Παρεμπιπτόντως, είχα γνωρίσει κι εγώ σε ένα χωριό μια (ευρύτερη) οικογένεια της οποίας ο ένας γιος είχε πεθάνει από καρκίνο, αφήνοντας χήρα και δύο ορφανά. Η οικογένεια είπε στην χήρα ότι αν ήθελε να ξαναπαντρευτεί, μπορούσε να το κάνει, αλλά με τον όρο ότι τα παιδιά της θα έμεναν μαζί τους και δεν θα τα έπαιρνε αυτή. Έτσι, έμεινε κι αυτή μαζί τους μέχρι που τα παιδιά της παντρεύτηκαν και πήγε στο τέλος να ζήσει με την κόρη της. Μάλιστα, μια φορά είχε έρθει και η μάνα μου εκεί και τους σχολίασε ανοιχτά το γεγονός ότι η χήρα φορούσε ακόμη μαύρα και μαντίλα, "νέα γυναίκα", όπως είπε. Έπρεπε να έβλεπες τα αγριοκοιτάγματα από τους υπόλοιπους της οικογένειας, λες και μπήκε ο σατανάς στο σπίτι τους!Η μάνα μου όμως είχε κάποια ηλικία και με αυτό το θάρρος μίλησε. Εγώ δεν επεμβαίνω στα οικογενειακά ήθη των άλλων, εκτός αν ζητήσουν την γνώμη μου, και ποτέ σε παλιά μυαλά (που έτσι κι αλλιώς δεν ζητάνε την γνώμη κανενός). Εδώ μέσα στην ανωνυμία, μια χαρά μπορώ να τα καυτηριάσω.