Σας νιώθω κορίτσια (με την έννοια I know exactly what you're talking about), αλλά δε συμμερίζομαι τη νοσταλγία σας :ΡΗ εποχές της ανάλυσης του "αν και πώς με κοίταξε" κάνουν τις αναμνήσεις του λυκείου πιο μαύρες κι από το συνδυασμό σπυράκια-διαγώνισμα μαθηματικών-απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 11.Νομίζω η πρώτη φορά που είπα στον εαυτό μου "απλώς δεν σε γουστάρει - πήγαινε παρακάτω" κι έδωσα τέλος στις ανεκπλήρωτες καψούρες ήταν για 'μένα μια στιγμή αποκάλυψης, όπως όταν έπεσαν τα λέπια από τα μάτια του Σαούλ κι έγινε Παύλος ένα πράγμα...