Με αφορμή αυτό είναι αναπόφευκτη η σύγκριση πια. Για τους Κύπριους σκέφτομαι πως είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακός ο ρεαλισμός που έχουν δείξει στα ζητήματα οικονομίας. Έστω γι αυτό τον λόγο θα έπρεπε να είναι πραδειγμα προς μίμηση. Όπως και η συνολικότερη σύνεση που έχουν δείξει σε καιρούς δύσκολους. Έζησαν την τραγωδία του '74 και μέσα σε λίγα χρόνια ξανάστησαν τη χώρα τους όρθια. Το 2013 έφαγαν τη νέα κατραπακιά και - παρά την εξάρτησή τους από την ελληνική οικονομία - κατάφεραν σε δύο χρόνια να είναι ξανά σε θετικούς ρυθμούς και με αναπτυξιακή δυναμική. Η ωριμότητα με την οποία αντιμετώπισαν την κρίση είναι εντυπωσιακή. Όχι από το πολιτικό σύστημα, από την κοινωνία την ίδια. Σε αντίθεση με εμάς και την υστερία που μας έχει πιάσει ειδικά τον τελευταίο χρόνο, προφανώς.Μια εξήγηση γι αυτό είναι το μέγεθος του νησιού - οι μικρές κοινωνίες κατά κανόνα χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη συνοχή. Μια άλλη, είναι ότι διαθέτουν οικονομική κουλτούρα. Καταλαβαίνουν από οικονομία. Και αυτό δεν σχετίζεται μόνο με το επιχειρηματικό και εμπορικό τους δαιμόνιο. Είναι και θέμα συγκρότησης. Μου είχαν πει ότι η Κύπρος έχει γύρω στις 20χιλ δικηγόρους-λογιστές-τραπεζικούς. Αυτό αναλογικά σημαίνει σχεδόν έναν σε κάθε ευρύτερη οικογένεια. Ο οποίος καταλαβαίνει τι γίνεται, εξηγεί στους δικούς του και έτσι αποτρέπει την ανάπτυξη "ψεκασμένων" θεωριών. Δεν ξέρω κατα πόσο θα ειναι σε θέση να επιδείξει τον ίδιο ορθολογισμό για την επίλυση του εθνικού θέματος, όμως η οικονομική κατάρτιση των πολιτών της επιτρέπει στην Κύπρο να ξεπερνά τραγωδίες και να δημιουργεί οικονομικά θαύματα. Μπράβο τους!