-Νινέτ της Ζωρζ Σαρή. Μου το είχε πάρει η μαμά μου δώρο για τα γενέθλιά μου όταν γινόμουν 8 ετών, δυσαρεστήθηκα γιατί ήθελα κάτι άλλο λογικά παιχνίδι, έκλαιγα, φώναζα και επειδή θύμωσε που δεν εκτίμησα το δώρο της με ανάγκασε να το διαβάσω με το ζόρι. Σήμερα το βιβλίο αυτό έχει σκιστεί και κιτρινίσει πια. Διαβάζω κάθε μέρα κι από λίγο πριν κοιμηθώ, 13 χρόνια πάει το στόρυ, έχω μάθει απέξω τη Νινέτ,την Έμμα,τη Ζωή,την Ειρήνη.. Έχω διαβάσει μπόλικα βιβλία έκτοτ, αλλά αυτό με στιγμάτισε γενικά και όχι μόνο από παιδικά βιβλία. Ήταν η αιτία που διάβασα κι άλλα κι άλλα κι άλλα,και άνοιξαν λίγο τα μάτια μου. Να σαι καλά βρε μαμά..Άλλα βιβλία:-Η μωβ ομπρέλα-Άλκη Ζέη-Ο Μικρός Νικόλας-ότι έχει γράψει η Μπλάιτον*-Χάρυ Πόττερ (ας φρίξουν οι απανταχού διανοούμενοι εδώ μέσα είναι της γενιάς μου και είναι αρρωστημένα κολλητικό, το'χω ξεπεράσει πια σε αντίθεση με τα άλλα αλλά ήταν αρρώστια τότε να περιμένω έξω από το βιβλιοπωλείο να πάρω πρώτη το καινούριο, 11 χρονών όταν βγήκε το 4 αχ τι αγωνία..)