Όμορφη Πορτοκαλιά μου. Το μόνο βιβλίο στο οποίο έχω κλάψει ποτέ.Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου. Η πρώτη φορά που ξενύχτησα για να διαβάσω βιβλίο (Και πρωινό ξύπνημα Δ' Δημοτικού μετά)Ροβινσώνας Κρούσος. Ένα βιβλίο που το είχα σαν ευαγγέλιο. Το διάβαζα ξανά και ξανά, ονειρευόμουν πως ήμουν ένας ναυαγός και έφτιαχνα σενάρια στα playmobil.Μυστηριώδης Νήσος, Σχολή Ροβινσώνων και Ταξίδι στο κέντρο της Γης καθώς και τα άπαντα του Βερν αλλά κυρίως αυτά τα αγαπημένα.Το κάλεσμα της άγριας φύσης.Παραμύθι δίχως όνομα.Δαβίδ Κόπερφιλντ, Όλιβερ Τουίστ και Χωρίς οικογένεια.Πολλά ακόμα αγαπημένα που δυστυχώς δε μου έρχονται τώρα.Επίσης μεγάλη αγάπη στη ντόπια και πολύ πλούσια δανειστική βιβλιοθήκη που συμπλήρωνε την αρκετά καλή σπιτική (ευχαριστώ τους γονείς μου που σιωπηλά φρόντισαν τα βιβλία να είναι εκεί).Αγαπημένες μου σειρές επίσης εικονογραφημένα μικρά βιβλία για την ιστορία με έναν γέροντα και της ίδιας σειράς μια με το ανθρώπινο σώμα.Μετά σιγά σιγά ανακάλυψα και τα Ματωμένα Χώματα, Αιολική Γη, Το νούμερο 31823, τον Τόλκιν, τον Ντοστογιέφσκι και προχώρησα στα ράφια της βιβλιοθήκης που ήταν για "μεγάλους"...