Ντοκιμαντέρ δεν είναι μόνο ο Εξάντας και αυτό που έκανε ο Κανάκης.Υπάρχουν πάρα πολλά αξιόλογα ελληνικά και ξένα ντοκιμαντέρ με πολλά χρόνια έρευνας που αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα μέχρι να ολοκληρωθούν (μερικά δεν τα κατάφεραν)Το ντοκιμαντέρ είναι ένα πολύ σοβαρό είδος κινηματογράφου,το οποίο επειδή έχει -εν μέρη- μικρό κόστος παραγωγής -μικρότερο από μια ταινία μυθοπλασίας- μπορεί να γίνει εύκολα από κάποιον που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με το χώρο. Για κάποιους είναι το πρώτο βήμα στη σκηνοθεσία.Δεν πρέπει όμως να χαρακτηρίζουμε "ντοκιμαντέρ" το οτιδήποτε βλέπουμε,είναι ιεροσυλία.Όπως ιεροσυλία είναι να χαρακτηρίζουμε "ντοκιμαντέρ" το τηλεοπτικό ρεπορτάζ που η έρευνά του διήρκησε μια βδομάδα ή δύο-τρεις μέρες.Το ντοκιμαντέρ έχει τη δική του γλώσσα,τη δική του δύναμη όταν γίνεται σωστά και προσεγμένα,τα δικά του εκφραστικά στοιχεία τα οποία κατά τη γνώμη μου δεν είναι η μουσική επένδυση και η ενδυματολογία.Εν τέλη το ντοκιμαντέρ είναι ένα αρκετά παρεξηγημένο κινηματογραφικό είδος στη χώρα μας. ΥΓ.Η Lifo επίσης πήρε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από την Valerie Kontakos,η οποία είναι η δημιουργός του Exile Room.Του πρώτου χώρου στην Ελλάδα θα έλεγα που προβάλει πολύ αξιόλογα και σπάνια ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο.
