Η ερώτηση 5 μοιάζει λίγο με την 10 ή μου φαίνεται; Αγαπητή Gigliglon, να σου πω εγώ πώς το βλέπω, αν και δεν με ρώτησες!Μου φαίνεται ότι είχες έντονη ανάγκη ν’ αγαπηθείς, να σε αποδεχτούν και να σε φροντίσουν. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρώτος που σου τα πρόσφερε όλα αυτά κι αναπόφευκτα σου γέννησε κι εσένα την αγάπη για εκείνον (και την εξάρτηση, θα έλεγα). Όμως, για να χρησιμοποιήσω μια συνηθισμένη έκφραση, «δεν ήταν αυτό που έψαχνες». Δηλαδή, αν αυτές οι βασικές σου ανάγκες ήταν καλυμμένες, δεν θα συμβιβαζόσουν με κάτι που κατά τα άλλα δεν σε καλύπτει αλλά θα συνέχιζες να ψάχνεις για να βρεις κάποιον που θα σου ταίριαζε πιο καλά.Το θέμα είναι ότι εκείνου δεν του αξίζει να τον υποτιμάς και να τον κριτικάρεις συνέχεια, ούτε να είσαι μαζί του επειδή τον λυπάσαι τον καημένο που σ’ αγάπησε. Όμως, ούτε εσένα σου αξίζει να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου (αφού λες ότι το πάτε σοβαρά) με κάποιον επειδή του χρωστάς την αγάπη που σου έδωσε. Ή επειδή φοβάσαι να μείνεις για λίγο μόνη ή να διεκδικήσεις κάτι καλύτερο για τον εαυτό σου. Αν είστε νέοι γιατί να συμβιβαστείτε; Νομίζω ότι θα πρέπει να το σκεφτείς καλά, να ξεκαθαρίσεις πολύ καλά μέσα σου τι θέλεις – και θα το πετύχεις, αφού έχεις βοήθεια ειδικού. Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να ξαναγαπήσουν, αλίμονο. Αν πάλι δεις ότι η αγάπη σου γι ‘αυτόν είναι πιο δυνατή από όλα τ’ άλλα, πάλι τότε υπάρχουν οι τρόποι να καλύψετε έστω σ’ ένα βαθμό τις αποστάσεις, με πολλή δουλειά κι από τους δυο σας.Αυτά.Υ.Γ. Άλλο ένα αυγουλάκι εδώ, παρακαλώ.