@12Δεν ξέρω τι να πιάσω και τι ν'αφήσω σ'αυτή την ερώτηση. Καταρχάς τα "σοβαρά προβλήματα" είναι και λίγο υποκειμενικό. Όχι, δεν έχω καρκίνο, ούτε σχιζοφρένεια, ούτε είμαι άστεγη, αλλά ενώ έχω φαγητό, σπίτι, ρούχα, οικογένεια, φίλους, εγώ για χρόνια ένιωθα ΔΥΣΤΥΧΙΑ. Το πάλευα μόνη μου, το πάλευα με τους κοντινούς μου ανθρώπους, αρνούμουν να μιλήσω σε ειδικό γιατί δεν πίστευα ιδιαίτερα σ'αυτούς, αλλά ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι έχασα μερικά χρόνια απ'τη ζωή μου παλεύοντας με πράγματα που κάποιες φορές, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα λύσουμε αν κάποιος που είναι η ΔΟΥΛΕΙΑ του δε μας πάρει λίγο απ'το χεράκι και μας βοηθήσει να ξετυλίξουμε το κουβάρι.Είναι απόλυτα σεβαστό το να μην πιστεύεις σε ειδικούς, αλλά έχε στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι το να ζητήσεις βοήθεια από έναν απ'αυτούς δε σημαίνει μασημένη τροφή. Σημαίνει να ανακαλύπτεις και δυσάρεστα πράγματα, τα οποία αν κοιτάξεις γύρω σου με λίγη περισσότερη προσοχή, λίγοι άνθρωποι δείχνουν το θάρρος και την πυγμή για να τα βγάλουν απ'τη ζωή τους προκειμένου να ζήσουν καλύτερα.