Μακάρι ο πόνος που φέρνει η ψυχική θεραπεία (αν την ακολουθήσουμε με θέληση κι όχι με άρνηση και αμφισβήτηση) να ήταν σαν μια εξαγωγή δοντιού. Από τις παραπάνω απαντήσεις όμως είναι φανερό πως όποιος πήρε τη γεναία απόφαση να τον αντέξει, πήρε πίσω τη ζωή του. Τη ζωή έτσι όπως πρέπει να είναι και να τη ζούμε, όχι αυτή που αναφέρεται σαν "σκιές, τύψεις και κουκούλωμα", μισή ζωή να την πω?Σε συνέχεια αυτού που είπε ο/η AmyPond, ας αφήσουμε τους ψυχολόγους/ψυχίατρους να κάνουν τη δουλειά τους, ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και ας του προσφέρουμε μια τέτοια ΖΩΗ.