Να είσαι Έλληνας, νέος, να θέλεις να σπουδάσεις και να ζήσεις, και να βρεθείς με αυτούς τους συμφοιτητές. Έχουν την ίδια φάτσα και το ίδιο χρώμα δέρματος με σένα, αλλά σου είναι ξένοι. Μιλούν την ίδια γλώσσα με σένα, αλλά δεν συνεννοείστε. Περνάτε καθημερινά αρκετές ώρες μαζί στα ίδια αμφιθέατρα και στις ίδιες καφετέριες, αλλά αλλού είσ' εσύ κι αλλού αυτοί. Κατά το ήμισυ είναι οικείοι, κατά το άλλο ήμισυ το absurdum ενσαρκωμένο. Κάποιος να γράψει ένα ποίημα, ένα θεατρικό έργο, κάτι τέλος πάντων, γι' αυτήν τη μικρή τραγωδία δίχως ήρωα.