με μεγάλη μου έκπληξη και λύπη διάβασα το άρθρο σας -γνώμη σας. Η Lifo μας έχει συνηθίσει σε άρθρα με κριτική και ιδεολογία αλλαγής...τα συγκεκριμένα παιδιά δίνουν έναν πολύ μεγάλο αγώνα πάνω απο 2 μήνες με μια σειρά απο κινητοποιήσεις που όμως τα μέσα (ιδιαίτερα τα Αθηναϊκά) έχουν προκλητικά επιλέξει να μη μεταδίδουν. Τα παιδιά αυτά λοιπόν που δεν είναι πάνω απο 20 χρονών, εδώ και 2 μήνες είναι στους δρόμους, σε καταλήψεις, δημιουργούν δελτία τύπου, μαζεύουν υπογραφές απο πολίτες, επισκέπτονται το Υπουργείο (2 φορές τουλάχιστον) και μαζί με τους καθηγητές τους αγωνίζονται να κρατήσουν τις σχολές τους, το επιστημονικό αντικείμενό τους και τα επαγγελματικά δικαιώματά τους. Είναι πολύ θυμωμένα, κουρασμένα και απογοητευμένα γιατί βρίσκουν πόρτες και τοίχους μπροστά τους γιατί τελικά το σχέδιο Αθηνά δεν είναι παρα ένα επιχειρηματικό σχέδιο με ιδιωτικά συμφέροντα.Τα video λοιπόν που επιλεκτικά αναρτήσατε και σχολιάσατε, είναι το αποτέλεσμα της οργής φοιτητών που η διοίκηση του Ιδρύματος δεν τήρησε αυτό που αποφασίστηκε μόλις 2 ημέρες πριν. Επίσης 10' πριν αυτά τα video, ανυποψίαστοι φοιτητές ξυλοκοπήθηκαν άγρια από μη φοιτητές "φουσκωτούς", και 5 φοιτητές μπήκαν νοσοκομείο. Μπροστά στα μάτια μου, κεφάλι φοιτητή το χτυπούσαν στο κράσπεδο, αλλά τίποτα απο αυτά δεν αναφέρετε στο άρθρο σας.Πριν λοιπόν χαρακτηρίσετε κατίνες με γατοξεράσματα θράσους την αγανάκτηση των φοιτητών, ερευνήστε πρώτα την πορεία τους. Τον αγώνα τους. Τις συνθήκες στις οποίες συμβαίνουν μερικά πράγματα. Και όχι επιλεκτική και μονομερή έκθεση των γεγονότων.Προσέξτε μήπως τους κρίνετε απο τον αναπαυτικό καναπέ σας ενώ αυτοί ήδη αγωνίζονται - όπως μπορούν - για την αλλαγή. Καλύτερα να ενωθούμε μαζί τους και να βρούμε μαζί τον τρόπο. Τον κόσμιο.
