καποτε πριν πολλα χρονια,βρεθηκα σε μια καταληψη κ περασα ωρες πολλες συζητωντας τους προβληματισμους μου μ ενα κοριτσι."δε μπορω να σε βοηθησω"μου ειπε"αλλα μπορω να σου δωσω αυτο"..καπως ετσι περασε στα χερια μου το "βιολετες για μια εποχη".απο τοτε,ποτε δεν ξεχασα τη Μαρια.."γιατι παντα στα παιδικα μας χρονια υπαρχει ενα κοριτσι που λεγεται Μαρια"οπως πληροφορηθηκα αργοτερα διαβαζοντας τις σελιδες του Λειβαδιτη.ηταν τοτε που καταλαβα πως στο τελος της μερας οι ποιητες θα μας σωσουν.
