Μιλάμε για "χούντα" χωρίς να ξέρουμε καν τι σημαίνει η λέξη. Junta στην ωραία ισπανική διάλλεκτο σημαίνει "σύμβούλιο", "σύσκεψη", κλπ. Άρα, κατ' αρχάς, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ότι η χούντα μπορεί να έχει πολλές μορφές. Στη περίπτωση της Ελλάδας, έχουμε ζήσει στην ιστορία μας τόσο πολιτικές δικτατορίες υποκεινούμενες από χούντα (συμβούλιο) πολιτικών, όσο και στρατιωτικές δικτατορίες από χούντα στρατιωτικών. Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε δεν είναι αν έχουμε χούντα αλλά αν έχουμε Δικτατορία και, στην ουσία, τι ακριβώς σημαίνει "Δικτατορία". Για μένα η Δικτατορία κρίνεται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ του τρόπου άσκησής της. Διότι, ως μορφή αυταρχικής διακυβέρνησης, μπορεί κι αυτή να ασκηθεί με πολλούς τρόπους που δεν περικλείουν όλοι ξερονήσια, ΕΑΤ/ΕΣΑ, βασανισμούς και θανάτους. Για παράδειγμα, ο Πινοσέτ πέταγε ανθρώπους από ελικόπτερα και έδινε τα παιδιά τους για υιοθεσία στους υποστηρικτές του. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην Ελληνική Δικτατορία του '67, αλλά αυτό δεν την έκανε λιγότερο Δικτατορία, έστω κι αν, κατά τη γνώμη του Πινοσέτ, οι δικοί μας Δικτάτορες ήταν "light".Το ζητούμενο λοιπόν είναι ... κάπου αλλού:Δημοκρατία έχουμε όταν, κατ' αρχάς, η εκλεγμένη Κυβέρνηση τηρείται το Σύνταγμα και τους Νόμους του κράτους και υπάρχει ισονομία για όλους τους ανθρώπους μέσα στην χώρα (προσοχή, δεν μιλάω μόνο για τους πολίτες αλλά άλλους τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε μια Δημοκρατική χώρα, μιας και η Δημοκρατία δεν είναι σύστημα "πριβέ" για λίγους και εκλεκτούς).Δικτατορία έχουμε όταν, κατ' αρχάς, η εκλεγμένη (ή μη) Κυβέρνηση δεν τηρεί το Σύνταγμα και τους Νόμους και δεν υπάρχει ισονομία για όλους τους ανρθώπους. Φοβάμαι ότι είναι τόσο απλό. Η στέρηση του λόγου, ο βασανισμός, η εκτέλεση, ο αυταρχισμός δεν είναι απαιτούμενο μιας Δικτατορίας. Είναι επιλογή του εκάστοτε δικτατορικού ή μη καθεστώτος. Γιατί όλα απορρέουν από την τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων. Στην περίπτωση της Δημοκρατίας, υπάρχει μονόδρομος. Στην περίπτωση της Δικτατορίας υπάρχει ... επιλογή. Και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
