Υπάρχει μια φυσική συνέχεια ανάμεσα στην Αρχαία Ελλάδα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (γιατί αυτήν τιμούμε και όχι την Ελλάδα των Σπαρτιατών ούτε την Ελλάδα των προγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου), την Ελληνιστική περίοδο, την Ρωμαϊκή περίοδο και την περίοδο του Βυζαντίου. Όπως ακριβώς οι Αθηναίοι μεταλλάχτηκαν και υιοθέτησαν νέα στάση ζωής έτσι μεταλλάχτηκε και ο Ελληνισμός γενικότερα. Ταυτόχρονα και ο χριστιανισμός μεταλλάχτηκε υιοθετώντας στοιχεία και πρακτικές του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, γιατί θα πρέπει να απορρίψουμε τον χριστιανισμό έναντι του αρχαιοελληνικού πνεύματος και τούμπαλιν. Η κάθε έκφανση του Ελληνισμού πρέπει να κρίνεται με τα δεδομένα της κάθε εποχής γιατί διαφορετικά οδηγούμαστε σε επώδυνους αλλά ανούσιους και βλακώδεις ακρωτηριασμούς. Σε αυτό που πρέπει, πάντως, όλοι να επιμένουμε είναι στον σεβασμό της κάθε έκφανσης. Εν προκειμένω οι πράξεις στις οποίες προέβησαν οι μουσουλμάνοι υποδηλώνουν μια κάποια έλλειψη σεβασμού προς την προσπάθεια των αρχαίων να θαυμάσουν την φυσική ομορφιά, η οποία προσπάθεια είναι νομίζω σεβαστή από όλους μας έστω κι εάν δεν είναι κοινώς αποδεκτή. Υπάρχει μια κάποια διαφορά νομίζω...