Ίσως να είμαι από τους "περίεργους" Έλληνες αλλά θεωρώ ότι το καθετί έχει τόση αξία όση θέλει ο καθένας να του προσδώσει. Εν προκειμένω δεν φταίει το άγαλμα - ύμνος προς την φυσική ομορφιά - εάν εγώ ή ο μεσοαστός ή ο μουσουλμάνος το βάλει υπό συγκεκριμένο πρίσμα. Όποιος κάνει κάτι τέτοιο κακό στον εαυτό του κάνει, μέσω της υποκρισίας του, και ταυτόχρονα χάνει το νόημα των πραγμάτων. Διότι άλλο να θαυμάζεις το ωραίο και άλλο να θεοποιείς την σάρκα, όπως είχαν την εντύπωση ότι περί κάτι τέτοιου πρόκειται κάποιοι εκ των χριστιανών.