Η σεξουαλική παρενόχληση (και κακοποίηση) δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το ντύσιμο, την εμφάνιση -γενικότερα- ή τη συμπεριφορά. Οι αποδέκτες αυτής δύνανται να έχουν πολύ διαφορετική εμφάνιση, διαφορετική ένδυση, διαφορετική συμπεριφορά και εύρος ηλικίας.Cold fact....και επειδή είσαι γλαφυρός στις περιγραφές, να σου κάνω κι εγώ μία εξίσου, ελπίζω, γλαφυρή περιγραφή:Ο πρώτος μου εργοδότης κάποια στιγμή θεώρησε σκόπιμο να με σταματήσει από τη δουλειά και να με βάλει να δούμε μαζί τσόντα στον υπολογιστή μου... Με τραβολόγαγε, μου έλεγε μ@λακίες και λίγο-πολύ δε με άφηνε να σηκωθώ. Μήπως το γεγονός ότι δεν βρήκα το σθένος να του φέρω κάποιο τυχαίο γραφειακό εξάρτημα στην κλούβια του σκ@τοκεφάλα, ν' ανοίξω την πόρτα και να φύγω –επιτόπου- για να τον καταγγείλω, επειδή είχα πάθει το πλέον αποσβολωτικό ΣΟΚ-ΦΡΙΚΗ, θα έπρεπε να τον κάνει να πιστεύει ότι κατά βάθος/ύψος/πλάτος γουστάρα κιόλας; Τι στο δι@ολο!;Η περίπτωση του πεσίματος των εργοδοτών-ριών είναι τεράστιο faux pas ούτως ή άλλως, όμως αφού θίγεται το θέμα μεταξύ συναδέλφων θα έλεγα πως ως άνθρωποι που είμαστε, θα έπρεπε να διαθέτουμε ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ για μπορούμε να καταλάβουμε αν στ@ν απέναντι αρέσουμε ολίγον τι, περισσότερο ή δεν αρέσουμε καθόλου. Μαγική λέξη: «ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ». Τι *δεν* καταλαβαίνουμε όταν δεν βρίσκουμε ανταπόκριση; Ειδικά στο χώρο εργασίας μπορείς να φέρεις τ@ν άλλ@ σε πολύ δύσκολη θέση, δίνοντας δικαιώματα για χαζοκουτσομπολιά και επί πλέον πειράγματα. Η Σανάνθη αναφέρει: "σας την πέφτει ΕΝ ΨΥΧΡΩ και ΣΥΝΕΧΕΙΑ" και εννοεί ακριβώς αυτό. Όχι, αυτή η επιμονή δεν είναι κολακευτική, όχι δεν έχει την υποχρέωση να ακούει κάποι@ τέτοιου είδους σχόλια κι όχι δεν έχει απαραίτητα τη διάθεση, εκτός από το φόρτο της εργασίας, να εφευρίσκει 1002 τρόπους για να το αποφύγει με τακτ, ειρωνία, δυναμισμό, διπλωματία… γουοτέβα την κατάσταση. Ούτε έχει, πολλές φορές, τη δυνατότητα να τα βροντήξει χάμω, altogether.
