Πενταγιώτισσα 25.4.2013 | 21:42 Εξ αρχής χαλαρός είμαι κάνοντας χιούμορ. Δεν θα έδινα σημασία αλλά το αρχικό σου σχόλιο αφορούσε το δικό μου και συγνώμη δηλαδή αλλά το γ#$σες το θέμα. Διαφορετικά δεν ασχολούμουν.Το "κοπελιά" που το είδες γραμμένο; "Κοπέλα μου" έγραψα. Όσο για την μία (οκ 2) ερωτήσεις, έκανες την τρίχα τριχιά. Άλλα έγραψα, άλλα κατάλαβες. Οιστρογόνα-ανδρογόνα. ΥΠΑΙΝΙΚΤΙΚΟ και ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ έκανα σε στερεότυπες μπουρδολογίες που τάχα δικαιολογούν απαράδεκτες συμπεριφορές και περιστατικά.Ψυχολόγος. Όταν κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει ή να δεχτεί το χιούμορ, έχει θεματάκια να λύσει. Και μου έδωσες την εντύπωση πως έχεις θεματάκια. Όχι τόσο όσο αφορά το χιούμορ μου αλλά πίσω από αυτό, κυρίως το άσχημο περιστατικό που σου συνέβη για το οποίο μετανιώνεις κάθε μέρα για την παθητική στάση σου και που δεν του έφερες το πρες παπιέ (καλά θα έκανες) στο κεφάλι.Τελειώνοντας, βάσει του περιεχομένου του άρθρου γιατί εκεί είναι το ζήτημα, να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά είμαι κατά ακόμη και του πιο απλού-αθώου κομπλιμέντου στους χώρους εργασίας το οποίο εύκολα μπορεί να ξεφύγει ή να παρεξηγηθεί. Δεν είναι κακό να κρατάμε κάποιες τυπικές αποστάσεις με ή χωρίς χαμόγελα. Ακόμη και από τις... κραυγαλέες εμφανίσεις τις οποίες με χιούμορ περιέγραψα στο αρχικό μου σχόλιο. Απευθύνομαι κυρίως στα αγοράκια γιατί τα κοριτσάκια είναι συνήθως πιο διακριτικά χωρίς να εξαιρούνται του κανόνα. Πάντως αυτό το ξενόφερτο ηλίθιο-χαζοχαρούμενο χωρίς λέξεις χαμόγελο όταν διασταυρώνεσαι με τον άλλο ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Πες και κάτι, πες και καμιά κουβέντα: "Τι γίνεται;", "Πως πάει;", "Χαίρετε!", "όλα καλά;", "επ!"-"ωπ!", "..σπέρα...", "..μέρα...". Πες κάτι!