Είναι 1992 και στα ραδιόφωνα της εποχής ακούγετε η μεγάλη φίρμα Αντζελα Δημητρίου... Στο δίσκο της, Κόκκινο της φωτιάς υπάρχει ένα αργό τραγούδι το "Είμαι Μία" !!! Με το ¨Είμαι Μία¨ ξεκινάει το ρεφρέν και πάντα το άκουγα τότε ως "Η Παιδεία " (γιατί - πώς να το κάνουμε - η Άντζελα και η Παιδεία συνδέονται!).... Το αποκορύφωμα όμως ήταν ότι στο δρόμο μου ήταν και ένα συνοικιακό φροντιστήριο που το έλεγαν "Παιδεία" (κοινό όνομα για φροντιστήριο) οπότε , μετά από την πλύση εγκεφάλου των ραδιοφώνων και της τηλεόρασης κάθε φορά που περνούσα μπροστά του μου ερχόταν στο Μυαλό η Άντζελα Δημητρίου να τραγουδάει αυτό το τραγούδι που... "εξυμνούσε" την Παιδεία !!!!! Πήρε μερικά χρόνια για να το καταλάβω - και αφού είχε πλέον ξεχαστεί - όταν το άκουσα τυχαία σε μπουζουξίδικο να το λέει καθαρά κάποια τραγουδίστρια, απορώντας φυσικά ακούγοντας την εισαγωγή , πως γίνεται να "κολλάει" σε νυχτερινό μαγαζί στοίχος για την Παιδεία !!!