Τώρα που είπες Ντεπό πολλά μου θύμισες.Ο πατέρας μου άκουγε ένα τραγούδι, το <<αχ ο μπαγλαμάς>> του Καλδάρα και εγώ το τραγουδούσα μαζί του και έλεγα, αχ ο μπαγλαμάς μεσάνυχτα στα χέρια του Αρμένη (Αρσένης) και μετά και εσύ μες στην βροχή να με κοιτάς σαν ξένη σε ένα σοκάκι απο μπετό αντί σε ένα σοκάκι του Ντεπό.Και στο τραγούσι <<Έτσι είναι οι ανθρώποι>> του Κουγιουμτζή, όταν έλεγε άσε με στο μεθοκόπι, νόμιζα οτι το μεθοκόπι είναι χωριό.