Εχω στη βιβλιοθηκη μου τα περισσοτερα τευχη του περιοδικου "Οδος Πανος" απο το 1985, αρα δεδομενη η μεχρι προχθες εκτιμηση. Θεωρω οτι ο Χρονας κρινεται για την κακεντρεχεια, την πρωτοφανη σκληροτητα, την ουσιαστικη ελλειψη ευγενειας και στοιχειωδους τακτ, τη σκατιλα που εχει και περιτεχνα καλυπτε με περισση χαρη. Κριθηκε ως συνανθρωπος και οχι ως λογιος, ανθρωπος του πνευματος, λογοτεχνης, ποιητης και τα ρεστα. Οπως κρινουμε καποιον που σε χτυπαει με το αυτοκινητο του και σε αφηνει αβοηθητο στη μεση του δρομου. Μας απεδειξε ποσο υποκριτικα ευγενης και αξιοπρεπης παρεμενε μεχρι σημερα. Οσο για μας που τον παρακολουθουσαμε χρονια τωρα, πηραμε ενα γερο μαθημα, να μην κοκορευομαστε ποτε οτι γνωριζουμε κατι καλα γιατι οι σφαλιαρες, σε μεγαλη ηλικια, πονουν διαφορετικα και για κεινον που τις τρωει και για κεινον που τις δινει. Ας ειναι. Οπως λεει κι ο Χρονας σε ποιημα του, "Τι λες παμε πιο κατω;"