Τα απομαγνητοφωνημένα λόγια της κ. Δημουλά έχουν διαφορετική χροιά απ΄ότι αναφέρθηκε στο αρχικό δημοσίευμα και η δημοσιογράφος καλό θα ήταν να απαντήσει για την παρανόηση. Είναι τα λόγια ενός συνηθισμένου ανθρώπου, με τις προκαταλήψεις του από τη μια για τους ξένους/καινούριους που καταλαμβάνουν το δικό του χώρο και το φόβο να μην του κολλήσουν τη ρετσινιά του ρατσιστή απ' την άλλη. Κανονικά, θα περνούσαν απαρατήρητα ως κοινοτυπίες που ακούμε συνεχώς γύρω μας. Όχι ακριβώς ό,τι θα περίμενες από "τη μεγαλύτερη ποιήτρια στην Ελλάδα", αλλά καμία σχέση με το κράξιμο που κάναμε εδώ χθες. Όχι ότι έχει σημασία, αλλά θα περίμενα από έναν πνευματικό άνθρωπο να δώσει μια ζωντανή εικόνα για τα προβλήματα, την υποβάθμιση, την εγκληματικότητα, τη φτώχια, αλλά και μια ζωντανή εικόνα για τα θετικα, τη ζωντάνια, την πολυχρωμία, τις πρωτοβουλίες των κατοίκων. Να προτείνει ακόμη και λύσεις, να ζητήσει απ' τους ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά, να αντιμετωπίσουν μαζί τα προβλήματα, και να απαιτήσει να εκπληρώσει και το κράτος τις υποχρεώσεις του. Εντάξει, δεν έγραψα εγώ την ομιλία της Δημουλά και σε τελική ανάλυση σκασίλα της για τη γνώμη μου, απλά λέω τι θα θεωρούσα ενδιαφέρον εγώ.
