Ακόμα και το Προ-Πο (και ο τζόγος γενικότερα) πρέπει να θεωρηθούν δημόσια αγαθά όταν, με νόμους του κράτους, διέπονται από μονοπωλιακή προστασία. Είναι εκ του πονηρού ο διαχωρισμός του τι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί και τι όχι, όταν ο ιδιώτης επενδυτής αποκτά, μέσω μονοπωλιακών ρυθμίσεων, κρατική προστασία έναντι άλλων ιδιωτών - ουσιαστικά δηλαδή απολαμβάνει ο ίδιος τη δεσπόζουσα θέση του αποκλειστικού εθνικού διαχειριστή μίας υπηρεσίας, κάτι που αντίκειται σε κάθε έννοια της ελεύθερης αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, άσχετα άν βαφτίζεται έτσι από τη κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της.
