Εύχομαι για τους σχολιαστές που κρίνουν αφ' υψηλού την προσπάθεια αυτή, αλλά για για τον εαυτό μου, να μην καταλήξουμε ποτέ κι εμείς ξένοι ανάμεσα σε εχθρικούς ξένους, με διαλυμένη οικογένεια, χωρίς να μας ανήκουν ούτε τα ρούχα που φοράμε, όπως η κυρία που διηγείται την ιστορία της στις "γυναίκες με τα σκυλιά". Ή όπως πολλοί συμπατριώτες μας στο παρελθόν. Ας είμαστε λίγο πιο ταπεινοί μπροστά στην ανθρώπινη εξαθλίωση.