Οπότε γισ να καταλάβουμε: Αν αγκαλιάσουμε και εγκωμιάσουμε το παραπάνω σύθημα - κείμενο - ποίημα - προσπάθεια, θα έχουμε καλλιεργήσει το επίπεδο πραγματικού ουμανισμού και ευρύτερης αντίληψης, η οποία θα μας κάνει να αναλογιστούμε πως θα ήμασταν στη θέση των δύσμοιρων? Θα σου ήταν δύκολο να φανταστείς, έναν μετανάστη να διάβαζει το post και να καγχάζει αφού οι δυσκολίες και η αγωνία του, κάθε άλλο παρά με τσιτάτα τύπου_ξεπερνιούνται?