#11:Ως κόρη πάσχουσας από ανίατη ψυχική ασθένεια,έχω κι εγώ να πω ότι συμπάσχω μαζί σου απόλυτα και ότι συμφωνώ με τη Λένα 100%. Οι περισσότεροι από μας δεν γεννηθήκαμε καν με τη στόφα του ήρωα, άσχετα αν η ζωή η ίδια από νωρίς μας κάλεσε και μας καλεί σε ηρωικές πράξεις. Πόσα να αντέξει κανείς μόνος του, τελικά;Και πόσα μάλλον να αντέξει ένα παιδί 8-9 ετών; Δεν είμαστε υπερ-άνθρωποι,είμαστε απλώς και μόνο άνθρωποι.Αχ, όλοι εμείς, είτε είμαστε τα παιδιά είτε οι σύντροφοι ψυχικά αρρώστων ανθρώπων,χρειαζόμαστε πάνω και πρώτα από όλα μια μεγάλη αγκαλιά, γεμάτη αγάπη, ειλικρινή συμπαράσταση και ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.Τα υπόλοιπα έπονται.
