Είναι νομίζω "επίτευγμα" της εποχής μας αυτός ο τίτλος σ ένα κείμενο γραμμένο από ένα 18χρονο άτομο. Και ομολογώ με θλίβει! Να τι καταφέραμε και πρέπει να μαστε περήφανοι γ' αυτό...η ελπιδοφόρα νέα γενιά που πάνω της στηρίζεται το μέλλον της κοινωνίας ν' αναφωνεί "Δε θέλω μαγεία αλλά ρεαλισμό"(sic!)Αγαπητέ Δημήτρη,"σε ποιο μονοπάτι χάθηκε το ότι η νέα γενιά αποτελεί προτεραιότητα;" αυτή η φράση σ όλο σου τ κείμενο είναι η μόνη με πλαγιαστά γράμματα, υποθέτω όχι τυχαία. Άκου λοιπόν τι συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο όταν ο απόλυτος μπαμπούλας των πανελλαδικών (ΑΕΙ-ΑΤΕΙ ή απόλυτη αποτυχία)τελειώσει. Η νέα γενιά πρέπει να είναι εκεί σε όλα να παλεύει για να φτιάξει τον κόσμο που της αξίζει και να μην αφήνει κανέναν να της πάρει μέσα απ τα χέρια τη ζωή που δικαιούται να ζήσει. Προσωπικά, διαφωνώ με την προτεραιότητα που διεκδικείς, γιατί κρύβει μέσα της μια απόλυτα εγωιστική αντίληψη για τη ζωή: πως ανήκει μόνο στους νέους, ε λοιπόν όχι. Και θα δεις πως όσο περνούν τα χρόνια και μοχθείς για κάτι τόσο περισσότερο αισθάνεσαι πως ο κόσμος πρέπει να χει προτεραιότητα εσένα που παλεύεις 30-40-50 χρόνια σε τούτο το σημαδεμένο παιχνίδι για να καταφέρεις όλα όσα αξίζεις. Καμιά μεγάλη κατάκτηση πάντως δεν ξεκίνησε έχοντας ως εφαλτήριο τον μέγα ρεαλισμό. Δεν ήταν ρεαλιστές Δημήτρη όσοι σηκώθηκαν και διεκδίκησαν το 8ωρο, όσοι έφτιαξαν το Μάη του 68,όσοι είπαν όχι σε χούντες και δικτατορίες, όσοι πέθαναν γι αυτά που πίστευαν. Δεν ήταν ρεαλιστές, ήταν οραματιστές. Κι αυτό έχουν πάρει από τα περισσότερα παιδιά της γενιάς μας(είμαι 5 χρόνια μεγαλύτερη από σενα). Ο ρεαλισμός που επιζητάς εναγωνίως κρύβει μέσα του ένα μόνο δόγμα πως στον καπιταλιστικό μας κόσμο νόμος είναι το δίκαιο του δυνατού. Οι πανελλαδικές για τις οποίες τόσο μόχθησες είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο θα γίνονταν κανείς δε θα χανε την ευκαιρία να μπει στην πολύπαθη τριτοβάθμια εκπαίδευση μαζικής παραγωγής πειθήνιων όντων. Με τα μέτρα που περνά η κυβέρνηση όμως θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας και πολλά εργασιακά κεκτημένα. Αλήθεια, η ρεαλιστική προσέγγιση πως ένας άνθρωπος στην Ελλάδα του 2013 δεν μπορεί να ζει με 560 ευρώ το μήνα τι σου λέει;Οι καιροί είναι δύσκολοι μικρέ... Όλοι θέλουμε έναν κόσμο που όλοι να περνάνε καλά. Τα πραγματικά πιστεύω μας όμως φαίνονται τη στιγμή που πρέπει ν αγωνιστούμε για κάτι που κοντράρει προσωρινά τα συμφέροντα μας. Αν για μια φορά κάνουμε πίσω έχουμε κάνει πίσω μια για πάντα. Ο ωφελιμισμός μας έχει πάρει την παρτίδα. Δημήτρη, όταν τελειώσεις με το καλό τη σχολή σου θα σε αφορά ο χώρος εργασίας σου. Τότε σ ένα ρημαγμένο εργασιακό πεδίο, που θα του έχουν στερήσει όλα τα δικαιώματα θα μιλάς για το ρεαλισμό του να ζεις αξιοπρεπώς. Κι εκεί θ ανακαλύψεις πως το παιχνίδι θέλει περισσότερη φαντασία απ οτι είχες υποψιαστεί. "Γίνε ρεαλιστής λοιπόν και απαίτησε το αδύνατο. Φέρε τη φαντασία στην εξουσία". Πάρε παράδειγμα λοιπόν απ όλους όσοι αγωνίστηκαν στο παρελθόν, γιατί στον κόσμο δεν αποτελείς προτεραιότητα κανενός άλλου παρά εκεί που βρίσκεται στην ίδια δυσχερή θέση με σένα και παλεύει για να την αλλάξει.Καλή επιτυχία εύχομαι :)
