Ναστε σιγουροι οτι καθως προχωρανε τα χρονια και θα δημοσιοποιουνται περισσοτερες μελετες τα αποτελεσματα θα αφηνουν πολλους που εναντιωνονται αφωνους. Ο λογος ειναι απλος: Οσοι υιοθετουν-ανεξαρτητως φυλου- το κανουν εχοντας πληρη συνειδηση και νιωθοντας διπλη την ευθυνη να τα καταφερουν ως γονεις και να τιμησουν την ευκαιρια που τους δοθηκε να αναθρεψουν ενα πλασμα. Εξαλλου οσοι υιοθετουν περνουν απο χιλια τεστ πριν για να κριθουν ικανοι να υιοθετησουν ενω ελεγχονται συστηματικα και μετα την υιοθεσια για το ποσο καλοι γονεις ειναι κι αν το παιδι τους μεγαλωνει με ασφαλεια αγαπη.. Ποιος μπορει να ισχυριστει οτι ισχυει το ιδιο για τους δικους μας για παραδειγμα γονεις. Ποιος τους ελεγξε ποτε και τους εκρινε ικανους; Το πολυ πολυ να τους κρινει η κοινωνια, αυτη που ολα τα σφαζει κι ολα τα μαχαιρωνει κατα το δοκουν. Οσο για τις δηθεν ανησυχιες για την ψυχολογια αυτων των παιδιων ειναι και παλι καλπικες και μαλλον τις ανασφαλειες οσων δεν θα ηθελαν να εχουν γκει γονεις που βγαζουν προς τα εξω. Το παιδι θα "εξοπλιστει" καταλληλα απο τους γονεις του και θα ειναι και ετοιμο να αντιμετωπισει και τον χλευασμο και την ειρωνια και οσο τα παιδια θα πληθαινουν τοσο θα μειωνονται και τα αρνητικα. Παλαιοτερα οσοι υιοθετουσαν απεκρυβαν απο το παιδι την αληθεια ή την αποκαλυπταν μετα την ενηλικιωση του. Αυτο ειχε τραγικα αποτελεσματα γι αυτο και οι ψυχολογοι πλεον συνιστουν το παιδι να το μαθαινει απο τη νηπιακη ηλικια γιατι ειναι πιο ευκολο να το δεχτει. Αυτη ειναι η γνωμη μου κι ελπιζω να μην σας κουρασα :)
