Εύκολα το λες το "so what?" όταν δεν συνεπάγεται απώλεια της εργασίας σου, εγκεφαλικό της μάνας σου, αποκλήρωση από τον πατέρα σου, απομάκρυνση από αδέλφια και παιδικούς φίλους, ρατσισμό από ομόθρησκους ή ομοϊδεάτες (σκεφτείτε νεαρούς χριστιανούς, μωαμεθανούς ή... κνίτες!) και πολλά ακόμα;Για πολλούς ομοφυλόφιλους, ειδικά άντρες, το "so what?" δεν λύνει τα προβλήματα. Μάλλον τα περιπλέκει. Η κατανόησή μας για την αδυναμία τους να το πουν είναι πιο ουσιαστική πράξη αλληλεγγύης από την επιπόλαιη προτροπή μας να το κραυγάσουν με "όποιο κόστος"... Το να μην το πεις δεν σημαίνει ότι το αρνείσαι! Απλώς δεν δίνεις δικαιώματα σε κανέναν. Αντί να διαλύσεις τα πάντα γύρω σου με σεισμό 8 ρίχτερ στα 20 χρόνια σου, θα κάνεις τη ζωή σου περήφανα όπως γουστάρεις και στα 30 σου θα σε έχουν αποδεχθεί οι πάντες πλήρως, σιωπηρά, διακριτικά και -κυρίως- αναίμακτα!Αυτό βέβαια δεν είναι κανόνας, αλλά ταιριάζει στις περισσότερες περιπτώσεις...