Πιστεύω πως θα έχουν προσέξει τον «ορυμαγδό από καλολαδωμένα, σούπερ γυμνασμένα και μαυρισμένα ανδρικά κορμιά», αλλά αυτός δεν συγκρίνεται με τον αντίστοιχο γυναικείο ορυμαγδό, σαν ποσότητα και ενίοτε σαν ποιότητα (διαφημίσεις από μπισκότα, μέχρι μπύρες και από αυτοκίνητα μέχρι burger κ.λπ).Επίσης σκεφτόμουν σχετικά με το εν λόγω: «Για να δώσουν το επιθυμητό νόημα θα έπρεπε να αποτυπώσουν την αντικειμενοποίηση του αντρικού σώματος μέσα από τα γυναικεία μάτια», θα ήταν αφενός μεν –συγκριτικά- αρκετά πιο παλ (αναρωτιέμαι πώς μπορεί ποτέ κάποι@ να συγκριθεί με αυτό φερ΄ ειπείν: http://adsoftheworld.com/media/print/blender_concept_store_butcher_shop?size=original) και αφετέρου θα προβώ στην εικασία πως σκοπός δεν είναι να τονίσουν και να εκμεταλλευτούν, πιθανόν, στερεότυπα συμπεριφορών κάποιων γυναικών προς τους άνδρες, (ούτως ώστε οι άνδρες να πουν: «Να, να! Κλαψ και sob, κοίτα ΕΤΣΙ πραγματικά μας βλέπουν οι καριόλες» - To hell with them! Καλά τους κάνουμε!) αλλά να τονίσουν πόσο απερίφραστα ΑΗΔΙΑ και ΕΚΤΟΣ ορίων δύναται να είναι η αντικειμενοποίηση των γυναικών, μέσω μίας αντρικής οπτικής, στις διαφημίσεις διαχρονικά. Και έρχεται το επόμενο ερώτημα: γιατί δεν χρησιμοποιούν -στερεοτυπικά- «ωραίους-καλλίγραμμους» άνδρες, αλλά έχουν κι έναν (γαμάτο btw) παχουλό τύπο (που με το συγκεκριμένο οπτικό κολάζ και τα «γυναικεία» αξεσουάρ, θα μπορούσε να ξεπερνά την παρωδία και να πιάνει μία εντελώς κουήρ συχνότητα); Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω. Μήπως επειδή τα άτομα αυτά ήταν τα μόνα πρόθυμα να συμμετάσχουν σε κάτι τέτοιο; Μήπως με το να χρησιμοποιήσεις dudes next door, ο μέσος dude next door ταυτιστεί περισσότερο; Τέλος πάντων, εν γένει, κάποιες «αντιστροφές» μού φαίνονται αρκετά πετυχημένες, κάποιες ντεμί πανσιόν και κάποιες όχι και τόσο (όπως με τον κουστουμάτο τύπο που ανοίγει τα πόδια του στο βαλιτζάκι).Food for thought, πάντως!
