Ἄρη Δημοκίδη, ἄν μὲ γνώριζες, θὰ ἤξερες τὶς ἐπιθέσεις ποὺ ἔχω δεχθεῖ, γιὰ τὴν ὑποστήριξή μου στὴν θεωρία ὅτι ἄλλο πράγμα εἶναι τὸ ἐθνο-κράτος καὶ ἄλλο πράγμα ἡ ἐθνοτικὴ ὁμάδα. Τὸ πρῶτο ἀναφέρεται σὲ λαοῦς ποὺ διαβιοῦν μέσα σὲ κρατικὰ ὅρια, μὲ ὁμογενοποιημένα (ἔστω καὶ προσχηματικὰ) χαρακτηριστικὰ (μία γλώσσα, μία κοινὴ σημαία, ὑποτιθέμενη κοινὴ πολιτιστικὴ καταγωγὴ κλπ.). Τὸ δεύτερο, ἡ ἐθνοτικὴ ὁμάδα, ἀφορὰ στοὺς λαοῦς ποὺ διαβιούσαν σὲ αὐτοκρατορίες καὶ βασίλεια πρὶν ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ ἐθνο-κράτους, πρὶν δηλαδὴ τὴν γαλλικὴ Ἐπανάσταση, τὸν Εὐρωπαϊκὸ Διαφωτισμὸ καὶ τὴν ρομαντικὴ περίοδο. Βέβαια ἀκόμα καὶ ὅταν ἀναφερόμαστε σὲ ἐθνοτικὲς ὁμάδες, στὰ χρόνια ποὺ προηγήθηκαν τοῦ Διαφωτισμοῦ, θὰ πρέπει νὰ προσέχουμε: ἄλλο πράγμα φραγκικὸς Φεουδαλισμός, καὶ ἄλλο πράγμα ῥωμαϊκὴ Πολιτεία.Προλογίζω κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο γιὰ νὰ συνειδητοποιήσεις γρήγορα ὅτι (Ι) δὲν εἶμαι ἐθνικιστὴς διότι ἐξ ὁρισμοῦ δὲν γίνεται νὰ εἶμαι ἐφόσον θεωρῶ τὰ σύγχρονα ἔθνη ὡς ἐφευρήματα τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ (ΙΙ) ἄν γράφω στὸ πολυτονικό, τὸ κάνω γιὰ νὰ τονίσω ὅτι ἡ λαλιὰ ποὺ χρησιμοποιῶ ἔχει τὶς ῥίζες της στὴν κοινὴ ἑλληνιστικὴ καὶ ὅχι στὴν ἀρχαιοελληνικὴ Ἀττικὴ Διάλεκτο (οἱ ἀρχαιοἝλληνες δὲν χρειάζονταν σημάδια τονισμοῦ).Στὸ θέμα μας τώρα. Νομίζω ὅτι φανατίζεσαι κι εσύ, κατὰ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο ποὺ φανατίζονται αὐτοὶ ποὺ κατηγορᾶς. Χρησιμοποιεῖς ἐκφράσεις ἀκραῖες, κι ἐλπίζω νὰ τὸ κάνεις ἀποκλειστικὰ γιὰ νὰ προκαλέσεις τὸν ἀναγνώστη, νὰ τὸν ταρακουνήσεις λίγο. Ἄν θέλεις τὴν συμβουλή μου, σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ οἱ διαφορὲς τῶν ἄκρων ὀξύνονται, λόγῳ καὶ τῆς Κρίσης, δὲν βοηθᾶ αὐτὸ τὸ στῦλ γραφῆς.Ἀναφέρεσε σὲ Ἕλληνες καὶ σὲ ἑλληνικοὺς μύθους, δίχως νὰ γνωρίζεις, φαντάζομαι (;), ὅτι ὁ ἀπλὸς κόσμος ἐξακολουθοῦσε (παρὰ τὸν βομβαρδισμὸ ἀπὸ τὰ μανιφέστα ποὺ ἔρχονταν ἀπὸ ``τὰ τῆς Ἑσπερίας Πεφωτισμένα Ἔθνη'') νὰ αὐτοαποκαλεῖται μὲ τὸν προσδιορισμὸ Ῥωμαῖος. Θὰ γνωρίζεις τὸν ὅρο Ῥωμιός, χωρὶς ὡστόσο νὰ ἔχεις γνώση τῆς ῥίζας: εἶναι ἀπλὰ ὑποκοριστικὸ τοῦ Ῥωμαίου, ὅπως ὁ Γιῶργος τοῦ Γεωργίου...ἡ ῥωμαϊκὴ ἐθνοτικὴ ὁμάδα (Rum Millet τουρκιστί: βλέπεις οἱ Τούρκοι δὲν εἶχαν σὰν σύστημα τὴν ἱστορικὴ παραχάραξη. Ῥούμ-ελη λέγαν τὴν γῆ τῶν Ῥωμαίων καὶ Ῥούμτσα (ῥωμέικα) τὴν γλώσσα τους) ἐξακολουθοῦσε νὰ διαβιεῖ καὶ νὰ ἐπιβιώνει δίπλα στοὺς Ἀλβανίτες (Χριστιανοὺς καὶ ἐξισλαμισμένους), τοὺς λατινιφώνους Ῥωμαίους (Ἀρμάνους/Romani), Σλαύους, Ἀρμένους, Ἐβραίους, Μουσουλμάνους Τούρκους, κλπ. Αὐτοκράτωρ/βασιλέας Ῥωμαίων δὲν ὑπῆρχε πιά, ἀπὸ τὸ 1453, ὅμως τὴν θέση του κατεῖχε ὁ Πατριάρχης τῶν Ῥωμαίων (Rum Patrikhanesi τὸ Πατριαρχεῖο, τουρκιστί), καὶ γύρω ἀπὸ τὸν θρόνο του ἐνώνονταν ἡ ἀπανταχοῦ ῥωμαιοσύνη. Τὴν ἴδια ἀκριβῶς στιγμὴ ὡστόσο, στὴν Δύση ζοῦσαν καὶ διέπρεπαν πολλοὶ Ῥωμαίοι ἀπόγονοι προσφύγων: ἐκεῖ μαγείρευαν, μὲ ἔντεχνο τρόπο, τὴν Μετακένωση: τὴν ἰδέα (ἢ τὸ ἰδεολόγημα ἄν θέλεις) πὼς ἡ φραγκικὴ μετακαρολίγγεια Δύση γνωρίζει καλύτερα τὰ τῆς ταυτότητας τῶν ὑποδούλων Ῥωμαίων (ῥωμηῶν ἄν δὲν καταλαβαίνεις). Δὲν εἴμαστε Ῥωμαίοι ἀλλὰ Γραικοί: αὐτὸ δήλωνε ὁ Κοραῆς, δημιουργῶντας ἀερογέφυρες μὲ τὴν ἀρχαιότητα, καὶ κατασυκοφαντῶντας τὴν ἱστορία τῆς Χριστιανικῆς ῥωμαϊκῆς Αὑτοκρατορίας, ὑιοθετῶντας τὸν ψευδεπίγραφο ὅρο ποὺ μᾶς ``χάρισε'' ὁ Ἱερόνυμος Βὸλφ ``Βυζάντιο΄΄, ἔτσι γιὰ νὰ μπερδευόμαστε. Διότι εἶναι δύσκολο πιὰ νὰ καταλάβει ὁ μέσος νεοἕλληνας πὼς ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ κατέλαβαν οἱ Φράγκοι τοῦ Καρλομάγνου τὴν Παλαιὰ Ῥώμη, ξεκίνησε μιὰ πρωτοφανὴς προπαγάνδα ποὺ ἤθελε τοὺς Ῥωμαίους τῆς Νέας Ῥώμης (τῆς πραγματικῆς ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ ἀπλὰ ἄλλαξε βασιλεύουσα ἀπὸ τὸν Κωνσταντίνο τὸν Μεγάλο) ``Γραικούς'', αἰρετικοὺς καὶ κακοδόξους δηλαδή.Καὶ πάλι, εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ συγχέεις τὸν ὅρο Ῥωμαῖος (ποὺ ἀναφέρεται σὲ ἐθνοτικὴ ὁμάδα, ἕνα σύνολο ἀνθρώπων δηλαδὴ μὲ κοινὴ πολιτιστικὴ καταγωγή: ἑλληνιστικὰ καὶ λατινικὰ θεμέλια, ἱδαιοχριστιανισμὸ καὶ ῥωμαϊκὴ αὐτοκρατορικὴ κληρονομιά), καὶ ὅλες τὶς ἀναφορές μου σὲ ἐθνότητες, μὲ τὰ σύγχρονα ἔθνη. Σήμερα ἔθνος καὶ κράτος ἀποτελοῦν ἕνα καὶ τὸ αὐτό. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ τεράστια σύγχυση στὴν ἐρμηνεία ἱστορικῶν γεγονότων. Θὰ μποροῦσα νὰ γράψω καὶ ἄλλα πολλά, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ χωρέσουν σὲ ἕναν σχολιασμό. Ὁμολογῶ ὅτι μὲ νευρίασε ἡ κ. Ρεπούση, ὅσο καὶ τὸ ἄλλο ἄκρο, ὁ φανατικὸς τοῦ ἑλληνο-χριστιανισμοῦ, ὁ ἀνεκδιήγητος Κωνσταντίνος Χολέβας, ποὺ ὑπογράφει ἐδῶ καὶ χρόνια ὡς Πολιτικὸς Ἐπιστήμων, γιὰ νὰ τὸ ἐμπεδώσουμε.Γιὰ τὴν κ. Ρεπούση λοιπόν, καὶ τὸν ἀκραῖο κ. Χολέβα, ἡ συνέχεια ἐδῶ:http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/4023-Ποιοι-ιστορικοί-θα-γράψουν-την-ιστορία-μας3b.htmlΓιὰ σένα: προσπάθησε, ἄν μπορεῖς, νὰ ἀναβαθμίσεις τὸν δημόσιό σου λόγο, ἀπὸ ἀπλὰ αποδομητικὸ σὲ ἕναν δημιουργικὸ ἀντίλογο. Μᾶς λὲς ἀπὸ τὴν μιὰ γιὰ τὴν λαϊκὴ διήγηση τοῦ χοροῦ τοῦ Ζαλόγγου, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀφορᾶ καὶ σὲ Ἀλβανίτισες καὶ ὅχι σὲ ῥωμηὲς μάνες, τελοσπάντων, ἀλλὰ τὸ ἀφήνεις ἐκεῖ τὸ ὅλο πράγμα, καὶ δὲν ἐμβαθύνεις. Ὁ κόσμος τείνει νὰ ἀντιδρᾶ σὲ ὁποιαδήποτε ἀποδομητικὴ δράση, καὶ αὐτὸ εἶναι φυσικό. Κατὰ τὴν γνώμη μου εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀποδομηθοῦν οἱ παρωχημένοι μύθοι τοῦ ἐθνοκράτους, ἀλλὰ μὲ περισσότερα ἐπιχειρήματα.[Απάντηση Άρη: Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σας. Μια λεπτομέρεια: δεν ασχολούμαι με το αν ήταν Ρωμιές ή Αρβανίτισσες ή Αλβανές οι Σουλιώτισσες. Δεν είχα ιδέα ότι θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από Ελληνίδες. Οπότε το μεγαλύτερο μέρος αυτών που γράφετε μάλλον αφορούν κάποιους από τους σχολιαστές και όχι τον δημόσιο λόγο μου.]
