Να σου πω τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τα όσα που περιέγραψε ο φίλος Σύριος. Τα περισσότερα οργανωμένα κράτη της Ευρώπης δεν είναι... ξέφραγα αμπέλια (μη βλέπεις εμάς). Άσχετα με το αν έχει χρήματα, είναι εκ των συνθηκών υποχρεωμένος να ζητήσει κρατική βοήθεια από το κράτος στο οποίο θα εγκατασταθεί. Να σημειωθεί πως αυτοί οι άνθρωποι -ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ- δικαιούνται άσυλο. Έτσι, είτε έχεις, είτε όχι, χρήματα, πηγαίνοντας σε αυτά τα κράτη και ζητώντας ασυλία θα ενταχθείς σε κάποιου τύπου ή βαθμού κρατικής παροχής. Για εσένα ή για την οικογένεια σου. Έτσι το κράτος έχει το δικαίωμα να σε ελέγχει σε μεγαλύτερο βαθμό, από το αν ήσουν μετανάστης (που και πάλι ελέγχεσαι, όπως επίσης δικαιούσαι κάποιες κρατικές επιχορηγήσεις).Κάποιοι άλλοι πρόσφυγες που προηγήθηκαν, της ίδιας κατηγορίας με εκείνον (οικογενειάρχες, επιστήμονες με χρήματα), τα χρήματά τους, αν και νόμιμα, δεσμεύτηκαν από τις τράπεζες μέχρι να διαπιστωθεί και να επαληθευτεί εάν πράγματι είναι νόμιμα.Οι άνθρωποι αυτοί, εδώ και δύο χρόνια, δεν έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τα χρήματά τους. Λαμβάνουν όμως οικονομική κρατική βοήθεια και στους περισσότερους έχει βρεθεί εργασία σχετική με τις σπουδές τους. Οι διαδικασίες διαπίστευσης από την Συρία είναι κάτι περισσότερο από ανύπαρκτη (από τον πλανήτη Σείριο θα ήταν πιο εφικτό...). Οπότε κάτι περισσότερο γνωρίζει ο άνθρωπος και δικαιολογημένα ανησυχεί. Οι μόνες περιπτώσεις που οι διαδικασίες είναι πιο εύκολες, είναι από τις ξένες τράπεζες εκτός Συρίας, αν σε εκείνες είχαν τοποθετήσει τα χρήματά τους ή μέρος αυτών. Εν πάσει περιπτώσει, το θέμα μας ήταν η βλακώδης πρόταση του υπουργού με την οποία δεν συμφωνώ, σε καμία περίπτωση.