Αφού είμαι ο πρώτος καθώς βλέπω που σχολιάζει, να συστηθώ. 42, γιατρός, ομοφυλόφιλος.Όλα αυτά που λες ότι προσπάθησες να έχεις σχέση με κοπέλες, όλη η καταπίεση του "φοβερού μυστικού", πηγάζουν, όπως σε όλους μας από την σε βαθμό χρόνιας κακοποίησης διαπαιδαγώγηση ενάντια στο ενδεχόμενο να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος και κυρίως ενάντια στο ενδρχόμενο να είναι πετυχημένος και ευτυχισμένος ως ομοφυλόφιλος. Οι ενοχές, η αίσθηση ότι πρέπει να αλλάξεις είναι αποτέλεσμα του τρόπου διαπαιδαγώγησης. Κανένας ετεροφυλόφιλςος δεν μπαίνει στην ίδια διαδικασία, στοιχηματίζω ότι κάτι θα κατάφερνε.Πολλοί θεωρούν ότι ο Θεός ή η Φύση όρισε τα παράγματα όπως τα αντιλαμβάνονται. Βάζουν τη δική τους γνώμη στο στόμα κάποιου άλλου, πιο αξιόπιστου, πιο επιδραστικού. Σήμερα ξέρουμε ότι η ομοφυλοφιλία υπάρχει σε όλα σχεδόν τα είδη, στον άνθρωπο υπήρχει και υπάρχει, μόνο η οδός υλοποίησης της επιθυμίας σήμερα είναι πιο υγιής, πιο ηθική, αν θέλεις. Σήμερα πολλοί πολιτικοί, υπουργοί και βουλευτές στην ΕΕ, δήμαρχοι κλπ είναι ανοικτά gay και πολλές φορές με νομικώς αναγνωρισμένη σχέση. Αυτό δημιουργεί ελπίδες, αλλά οι κίνδυνοι είναι πιο κοντά μας από τις ελπίδες. Μπορεί ένας ξένος ανοικτά gay υπουργός να γίνεται δεκτός με τις προσήκουσες τιμές -ας κάνουμε κι αλλιώς- αλλά η βία, οι διακρίσεις, η Καθυστέρηση είναι πιο δίπλα μας. Πολλοί βλέπουν τις εξελίξεις, κάνουν το βήμα και απλά τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το 80% των αστέγων 18-24 ετών στη Ν. Υόρκη είναι lgbt που έχουν φύγει ή εκδιωχθεί από το σπίτι τους. Η ΝΥ μπορεί να έχει gay γάμους, αλλά η δική τους πραγματικότητα είναι άλλη, ζοφερή. Σίγουρα χρειάζεται περισσότερη κινητοποίηση, και δημιουργία θεσμών αλληλοϋποστήριξης. Η κρίση διαλύει τις όποιες δομές πρόνοιας, αλλά και παλιότερα, το πελατειακό σύστημα στηριζόμενο στην οικογένεια και το σόι, πρωτόγονα συστήματα, παρείχε τα οφελήματά του μόνο σε όσους είχαν τέτοια στήριξη, μέσα στην οικογένεια. Κρατάει το άτομο μέσα, ακόμα και αν δε θέλει, και όλοι συλλήβδην στηρίζουν έναν πολιτευτή. Φάρες, που βλέπουμε και στα Τούρκικα σήριαλ. Μόνος έξω, οι πιθανότητες να πιάσεις μια δουλειά ήταν μικρότερες. Πάλι όμως μόνο με ανάπτυξη, με πραγματικές δουλειές και όχι βουλευτικά βολέματα, με τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτηθείς, μπορείς να βάλεις στραβά το καπελάκι σου. Εδώ ή έξω. Εν τοιαύτη περιπτώσει τόσος κόσμος φεύγει.
