Να μην επαναλαμβάνομαι και εγώ. Συμφωνώ με τους παραπάνω για όσα λένε! :) Εξαιρετικό το κείμενο σου (στην έκθεση πρέπει να έπαιρνες καλούς βαθμούς) Να τονίσω ότι το πιο βασικό είναι να αποδεχτεί κανείς τον εαυτό του όσο πιο νωρίς γίνεται ηλικιακά. Σε αυτό παίζουν ρόλο και κάποιες συνθήκες βέβαια (εγώ ήμουν τυχερός και βρέθηκα με έναν "όμοιο" μου από το δημοτικό, οπότε μαζί αντιμετωπίσαμε τις όποιες δυσκολίες.) Διαφορετικά δε γνωρίζω τι πορεία θα είχε η ζωή μου. Πάντως ποτέ δε σκέφτηκα ότι αυτό ήταν κάτι κακό για μένα (άσχετα που οι περισσότεροι το θεωρούν κακό) διότι εγώ δεν έκανα κακό σε κανένα, δεν έβλαψα ποτέ κανένα. Να είστε υπερήφανοι γι'αυτό που είστε, να μη ντρέπεστε για τίποτα, να έχετε δίπλα σας άτομα που σας καταλαβαίνουν και σας αγαπούν και η ζωή προχωράει! Υ.Γ Η άποψή μου είναι, αν πιστεύετε ότι κάποια άτομα (συγγενείς κυρίως) θα είναι δυστυχισμένοι αν το μάθουν, καλύτερα να μη τους το πείτε ποτέ (μπορεί να έρθει η ώρα να σας το πουν εκείνοι.) Καλύτερα να είναι ευτυχισμένοι με το ψέμα, παρά δυστυχισμένοι με την αλήθεια.
