Μπράβο για το άρθρο σου, είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό ένας τόσο νέος άνθρωπος να αποτυπώνει με τέτοιο τρόπο τις σκέψεις του. Με άγγιξε το κείμενό σου. Σας χαίρομαι εσάς που το μυαλό σας 'κόβει' περισσότερο και δεν αφήσατε τον εαυτό σας να τον σέρνουν οι αρνητικές σκέψεις για χρόνια. Εγώ άργησα πάρα πολύ να αποδεχθώ το ποιος τελικά είμαι, έπρεπε να γίνω 26, (τώρα είμαι 30), αλλά ό,τι πέρασα, το πέρασα μόνος μου και επιβίωσα (μακρυά απο αντικαταθλιπτικά και τάσεις αυτοκτονίας) και είμαι περήφανος που έστω και αργά (αν και ποτέ δεν είναι αργά όπως λένε) αποδείχθηκα τον εαυτό μου και τώρα είμαι καλά. Επιτέλους τώρα ζω τη ζωή και όσοι άνθρωποι είναι γύρω μου συνεχίζουν να με αγαπούν και να με σέβονται όπως και πριν. Είμαι σίγουρος ότι το κείμενό σου θα βοηθήσει πάρα πολλά παιδιά που είναι ακόμα μπερδεμένα.