12: Διάβασα τις προάλλες ένα άρθρο κάποιου ψυχολόγου που έλεγε πως οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας δεν φταίνε για την παράνοια τους. Στο παρελθόν υποστηρίζει το άρθρο υπήρχε εξελικτικό πλεονέκτημα στο να είσαι παρανοϊκός. Για παράδειγμα, θροΐζε κάτι στον διπλανό θάμνο, δεν καθόσουν να το αναλύσεις, υπέθετες αμέσως πως ότι είναι εκεί μέσα, είναι εναντίον σου και σχεδιάζει το κακό σου και το έβαζες στα πόδια. Ακόμη και αν 99.999 στις 100.000 φορές δεν ήταν τίποτα, την μια που ήταν κάτι στα αλήθεια, επιζούσες. Οπότε όσο πιο παρανοϊκός και με μανία καταδίωξης, τόσο πιο πιθανό να ζήσεις και να έχεις απογόνους. Οι σημερινοί θεωρητικοί συνωμοσιών είναι τα τρις-τρισέγγονα τους. Και επίσης κάθε 100.000 θεωρίες συνωμοσίας, δεν θα πέφτει μια μέσα στο περίπου; :-)