Ο Χατζιδάκις αναφέρεται σε ένα συναισθηματικό δεσμό και μία σχέση αγάπης-μίσους με την ΕΡΤ μιας άλλης εποχής. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.Όπως η απόδοση συλλογικής ευθύνης και ενοχής είναι απαράδεκτη μέθοδος απονομής δικαιοσύνης, το ίδιο απαράδεκτη είναι και η συλλογική αθώωση, όταν είναι καλά γνωστό ότι μέσα στην συγκεκριμένη συλλογικότητα υπάρχουν παράνομοι, φαύλοι και απατεώνες. Στην πρώτη περίπτωση εντάσσεται το “διάγγελμα” του Κεδίκογλου. Στην δεύτερη, ανάγεται ο “ανένδοτος” των εργαζομένων της ΕΡΤ ΑΕ οι οποίοι απευθυνόμενοι στο συναίσθημα των πολλών, στην πράξη αυτό που θα πετύχουν, εφ όσον “δικαιωθεί” ο αγώνας τους, θα είναι να διατηρήσουν τα προνόμια των λίγων, και να κάνουν τους φαύλους να ξεφύγουν. ΥΓ. Αν με ρωτούσατε, θα σας απαντούσα ότι ήμουν από τους λίγους τηλεθεατές και ακροατές της ΕΡΤ. Όχι τόσο γιατί μου άρεσε το πρόγραμμα (αν εξαιρέσω την ΕΡΑ3), αλλά διότι μου ήταν αφόρητα τα υπόλοιπα ραδιοτηλεοπτικά προϊόντα.
