#11 Σε παρομοια φαση βρισκομαι και γω και μαλιστα το χω ξαναπερασει και την πρωτη φορα νομιζα οτι αν τα αφησω/αλλαξω ολα και κανω ετσι ενα δυνατο νεο ξεκινημα θα διορθωνονταν ολα, θα ημουν πιο δυναμικος και οχι τεμπελης , θα εβρισκα τα ενδιαφεροντα μου , θα ειχα ορεξη με τη σχολη κλπ. Ε λοιπον το εκανα το νεο ξεκινημα τοτε και τα πραγματα εξελιχθηκαν διαφορετικα απ ο,τι τα φανταζομουν. Τωρα που περασε ο καιρος και το βλεπω πιο σφαιρικα το θεμα εχω παρατηρησει τα εξης : Η τεμπελια βγαινει ανεξαρτητα απ την σχολη. Προσπαθησε να γινεσαι λιγο πιο δραστηρια και συνεπης σταδιακα. Εγω ξεκινησα πρωτα μουσικη και μετα γυμναστηριο. Και τα δυο με βοηθησαν να βαλω λιγο πειθαρχια στη ζωη μου και να καλω καλυτερο προγραμματισμο. Αυτο που αναφερεις ειναι η συνειδητοποιηση οτι αυτο που σπουδαζεις ναι μεν θα μπορουσες να το κανεις χωρις να σε χαλαει, αλλα υπαρχει κατι αλλο εκει εξω που αυτο αμα το βρεις θα γινει το νουμερο ενα ενδιαφερον σου σε τετοιο βαθμο που θα παραμεριζες το αντικειμενο που σπουδαζεις τωρα για να ασχοληθεις με το αλλο. Αρα, συνεχισε να ψαχνεις. Χωρις ομως να παρατησεις τη σχολη . Ψαχνε παραλληλα. Κανε δραστηριοτητες εκτος σχολης που θα σε κανουν να ερθεις σε επαφη με νεους τομεις . Ολο και καπου θα βρεις αυτο που το ξεχωριστο για σενα.( σε τετοια θεματα καλο ειναι πιστευω να ειμαστε της τακτικης δεν αφηνω το κλαδι αν δεν πιαστω απ το επομενο ) ΥΓ Σορυ που εγραψα πολλα αλλα μ αρεσει και μενα να τα περιγραφω αρκετα , οπως και συ. Και να θυμασαι, οπως εχει πει ο Lemmy, " The easiest way to survive is to not give up"
