Είμαστε εγγόνια προσφύγων!1.500.000 πρόσφυγες ήρθαν το 1922 στην Ελλάδα και οι ντόπιοι δεν δέχθηκαν καλά τους παππούδες μας. Μια φορά στο χωριό, όταν ήμουν μικρή, κάθισα το βράδυ να φάω και ο παππούς μου, μου έκανε παρέα. Πες ένα τραγούδι τούρκικο του είπα. Κι αυτός άρχισε να τραγουδά ένα τραγούδι για τον Τσακιντζή, τον αντίστοιχο Ρομπέν των Δασών. Έκλαιγε ο άνθρωπος. Μετά από 70 χρόνια εξακολουθούσε και έκλαιγε!!!Δεν το ξέχασα ποτέ αυτό. Δε θα μπορούσα να νιώθω παρά απέραντη αλληλεγγύη για όσους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω πολέμου ή φτώχειας.
