έχω μείνει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, σε τρεις χώρες διαφορετικές. Το πιο περίεργο που μου έχει τύχει ποτέ ήταν μια λεκτική επίθεση που μου έκανε μια μαθήτριά μου κατά τη διάρκεια μαθήματος ελληνικών (δίδασκα σε ένα μικρό γκρουπάκι ενηλίκων, όλοι μας στα 20κάτι, διάφορες εθνικότητες). Στο πρώτο μάθημα τους έφερα ένα παράδειγμα για κάποιες λέξεις που τις πρωτοσυναντάμε στα ομηρικά έπη και υποστηρίζεται ότι από εκεί προέρχονται αγγλικές λέξεις κλπ. ΩΩΩΩ ρε τι άκουσα από δαύτη. Για το πόσο φαντασμένοι είναι οι έλληνες, ότι δεν περιστρέφεται ο κόσμος γύρω από μας, ότι υπάρχουν κι άλλοι πολιτισμοί αξιόλογοι και διάφορα άλλα. Έμεινα ψύχραιμη και της είπα ότι την επόμενη φορά μπορούμε να της διαθέσουμε χρόνο για να μας μιλήσει για τη δική της γλώσσα και πολιτισμό, αλλά ότι πληρώνομαι για να τους μάθω ελληνικά και αυτό προσπάθησα να κάνω. Δεν το πρότεινε ποτέ παντως στα επόμενα μαθήματα. Αν εξαιρέσεις αυτό το τζιμάνι, δεν είχα ποτέ κανένα θέμα στο εξωτερικό. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες που λένε ότι η δική μας στάση έχει σημασία πώς θα μας αντιμετωπίσει ο συνομιλητής.